GÝRÝÞ ve AMAÇ: Kardiyak cerrahi sýrasýnda intraoperatif transözefageal ekokardiyografi (TÖe) kardiyak patoloji ve cerrahi onarým hakkýnda bilgiler verir. Bu çalýþmanýn amacý kardiyak cerrahi uygulanan hastalarda cerrahi karar aþamasýnda TÖE'nin önemini belirlemektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Ocak 2015 ile Aralýk 2016 tarihleri arasýnda TÖE ile kardiyak cerrahi olan hastalarýn verileri gözden geçirildi. Kardiyopulmoner baypas öncesi ve sonrasý intraoperatif TÖE deðerlendirmesi yapýldý. Cerrahinin tipi, operasyon öncesi ekokardiyografi bulgularý, kardiyopulmoner baypas öncesi ve sonrasý TÖE bulgularý ve aralarýnda oluþan farklýlýklar deðerlendirildi.
BULGULAR: Ýki yýllýk periyotta kalp cerrahisi uygulanan toplam 284 hasta TÖE kullanýlarak deðerlendirildi. Hastalarýn %15.8 (n=45) ‘inde TÖEbulgularý kardiyopulmoner bypas öncesi ekokardiyografi bulgular ile farklýlýk gösteriyordu. TÖE deðerlendirme bulgularý ile KPB öncesi ve sonrasý cerrahi karar verme sýrasýyla %3.5 (n=10) ve %2.5 (n=8) oranýnda etkilenmekteydi.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Anestezist tarafýndan yapýlan perioperatif TÖE cerrahi iþlemler hakkýnda önemli bilgiler saðlayabilir, cerrahi iþlemlerde deðiþikliðe neden olabilir ve erken cerrahi sonuçlarýn baþarýsýna katký saðlayabilir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Uzak-iskemik ön-koþullanmanýn böbrek üzerine olan koruyucu etkileri hakkýnda birbiriyle çeliþen pek çok çalýþma bulunduðu için bu uygulamanýn koroner arter bypass (CABG) cerrahisi geçiren hastalarda erken postoperatif dönemde böbrek koruyucu etkisi olup olmadýðýný belirli biyobelirteçler aracýlýðýyla araþtýrmak amacýyla bu çalýþma planlandý.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Prospektif, randomize, kör çalýþma; kardiyopulmoner bypass kullanýlarak koroner arter bypass cerrahisi yapýlan hastalarda (iskemi-reperfüzyona baðlý böbrek hasarýný gösteren biyobelirteçlerde karýþýklýða neden olabilecek faktörler elimine edildikten sonra) yapýldý. Hastalar randomize olarak pressure-cuff þiþirilerek uzak-iskemik ön-koþullanma yapýlan (çalýþma grubu) ve yapýlmayan (kontrol grubu) iki gruba ayrýlmýþtýr. Böbrek fonksiyonlarý için üç farklý zamanda; (T1: kardiyopulmoner bypasstan 1 saat sonra, T2: cilt kapandýktan 6 saat sonra ve T3: postoperatif 24. saatte); sistatin C, nötrofil gelatinaz iliþkili lipokalin (NGAL) ve kreatinin düzeyleri incelenmiþtir.
BULGULAR: Her iki grup arasýnda demografik veriler ile hemodinamik parametreler arasýnda istatistiksel olarak anlamlý bir fark bulunamadý. Plazma sistatin C ve kreatinin deðerleri bütün örnekleme zamanlarýnda kontrol grubunda çalýþma grubuna göre anlamlý olarak farklý bulundu. Plazma NGAL düzeyleri kontrol grubunda çalýþma grubuna göre iki örneklemede p=0,001 zaman, p=0,243 grup deðerleri bulundu.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Düþük riskli hastalarda kardiyopulmoner bypasslý CABG cerrahisi öncesi uygulanan uzak-iskemik ön-koþullanma yönteminin böbrek fonksiyonlarýný koruduðu görülmektedir. Bu yöntemin kalp cerrahisi hastalarýnda yararýný gösterebilmek için farklý risk gruplarýndaki hastalar için ileri çalýþmalar planlanmalýdýr.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Kardiyak cerrahi sonrasý mortalite %2.94-%30.7 arasýndadýr. Elektif izole koroner arter bypass greft (CABG) operasyonu geçirmiþ hastalarýn preoperatif beyin natriüretik peptid (preBNP) düzeyleri ile 3 günlük Sequential Organ Failure Assessment (SOFA) ve maksimum SOFA skorlarýnýn uzun dönem mortalite tahminindeki anlamlýlýk ve ayrým güçlerini European System for Cardiac Operative Risk Evaluation (EuroSCORE) ile kýyaslamayý amaçladýk.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Etik komite onaylý retrospektif çalýþmamýzda 2007-2009 yýllarýnda CABG olmuþ hastalarýn verileri tarandý. Kayýtlarda veya kan testlerinde eksik olan, acil, ek cerrahi veya farklý cerrahi teknik (off pump) uygulanan, düþük mobilizasyonlu, sol ventrikül fonksiyonu <30%, pulmoner hipertansiyonu olan, ameliyat sýrasý ve sonrasý ilk 60 günde kaybedilen hastalar çalýþmamýzdan dýþlanarak; 45-80 yaþ arasý, 173 hastadan 40 adedi çalýþmamýza alýndý. BNP ölçümleri preoperatif alýnmýþtý. EuroSCORE preoperatif verilerden bilgisayar ortamýnda hesaplandý. SOFA skorlarý postoperatif cerrahi ilk 24st (SOFA0), 24-48st (SOFA1) ve 48-72st (SOFA2) ve 3 günün maksimum SOFA deðeri (maxSOFA) hastalarýn yoðun bakým verilerinden hesaplandý.
SPSS 15.0 kullanýldý. Sonuçlar %95 güven aralýðýnda, anlamlýlýk p<0.05 olarak kabul edildi.

BULGULAR: SOFA1 kaybedilen olgularda yaþayanlara göre EuroSCORE’dan daha anlamlýdýr (sýrasýyla p<0.05, p=0.06). PreBNP ile SOFA1 (p<0.05), SOFA2 (p<0.01) ve EuroSCORE (p<0.01) arasýnda pozitif korelasyon vardýr.
SOFA1, ROC analizinde eðri altýnda kalan alana göre (EAA) mortalite tahmininde çok iyi (EAA: 0.764, p=0.02); EuroSCORE ise iyi (EAA: 0.727, p=0.05) olarak deðerlendirilmiþtir.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Mortalite deðerlendirmesinde SOFA skoru ve preBNP kýyaslanmasý bildiðimiz kadarýyla literatürde yoktur. Yüksek SOFA skorlarý ve preBNP deðerleri CABG hastalarýnda mortaliteyle iliþkilidir.
Çalýþmamýzda CABG sonrasý uzun dönem mortalite deðerlendirmesinde SOFA1 diðer deðerlendirme yöntemlerine göre daha anlamlý bulunmuþtur.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Arteriyel kan gazý(AKG) analizinde kuru heparinli enjektörler(KH) kullanýlabildiði gibi, heparinle yýkama yapýlmýþ enjektörler(SH) de kullanýlabilmektedir. Çalýþmamýzda, iki yöntemin AKG parametreleri açýsýndan karþýlaþtýrýlmasý ve biyokimyasal analizlerle korelasyonunu deðerlendirilmiþtir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalýþmaya kalp-damar yoðun bakým ünitesinde intraarteriyel kateteri olan 57 hasta alýndý. Eþ zamanlý KH'li ve SH'li(heparin sodyum) enjektöre alýnan kanlar ve biyokimya analizleri karþýlaþtýrýldý.
BULGULAR: SH'le PH,SO2,laktat ve HCO3 deðerleri, KH'le ölçülen deðerlerden istatistiksel olarak anlamlý düþük, baz açýðý ise daha çok bulundu. K+ ölçümlerinde, SH sonuçlarý KH ve biyokimya sonuçlarýndan; KH sonuçlarý ise biyokimya sonuçlarýndan istatistiksel olarak anlamlý düþük bulundu. Na+ ölçümlerinde, SH sonuçlarý KH ve biyokimya sonuçlarýndan istatistiksel olarak anlamlý þekilde yüksek bulundu. KH ile biyokimya sonuçlarý arasýnda anlamlý fark bulunmadý. Glikoz ölçümlerinde, SH sonuçlarýnýn KH deðerinden düþük, biyokimya sonuçlarýndan yüksek; KH sonuçlarýnýn ise biyokimya sonuçlarýndan yüksek olmasý istatistiksel olarak anlamlý bulundu.
TARTIÞMA ve SONUÇ: SH'li örneklerde, KH'lilere göre daha asidotik veriler elde edilmiþtir. Na+ deðerlerinin SH kullanýlanlarda yüksek bulunmasýný, heparinin içeriðinde bulunan sodyumdan kaynaklandýðýný düþünmekteyiz. SH kullanýlan örnekler dilüsyona baðlý K+ düzeylerinin düþüklüðüne neden olmuþ olabilir. SH kullanýldýðýnda enjektörün boyutu ve kanýn miktarý önemlidir. SH'le enjektör yýkandýktan sonra heparin enjektörün içindeki havayla birlikte boþaltýlmalýdýr. Heparin tam boþaltýlmadýðýnda veya az kan çekildiðinde SH'e baðlý dilüsyon, pH’yý yanlýþ olarak düþük çýkartacaktýr. SH'le yýkama sonrasý enjektörde ne kadar heparin kaldýðý tam bilinemeyeceðinden ve kiþiler arasýnda farklý uygulamalar olabileceðinden, AKG analizinde KH'li enjektörlerin kullanýmýnýn daha uygun olacaðýný, biyokimyasal analizlerle aralarýndaki farklar açýsýndan da kan örneðinin alýnma þeklinden, analiz süresine kadar geçen süre gibi pek çok faktörün etkisinin olabileceðini düþünmekteyiz.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Kritik yoðun bakým hastalarýnda trakeostomi açýlmasý, uzamýþ mekanik ventilasyon nedeniyle tercih edilen, uzun zamandýr kullanýlan, sýklýkla yapýlan bir uygulamadýr. Son yýllarda perkütan dilatasyonel trakeostomi (PDT) iþlemi sýrasýnda fiberoptik bronkoskopi (FOB) kullanýmýnýn gerekliliði ile ilgili çeþitli görüþler oluþmuþtur. Çalýþmamýzda PDT açýlmasý iþleminin FOB eþliðinde yapýlmasý sýrasýndaki komplikasyonlarýný retrospektif olarak incelemeyi amaçladýk.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Anestezi yoðun bakým ünitesinde Aralýk 2016-2017 tarihleri arasýnda FOB eþliðinde yapýlan PDT iþlemlerini retrospektif olarak hasta dosyalarýndan ve hastane elektronik kayýtlarýndan inceledik. Toplam 27 eriþkin hastaya uzamýþ invaziv mekanik ventilasyon desteði gerekmesi nedeniyle FOB eþliðinde Griggs yöntemi ile trakeostomi iþlemi uygulandýðý görüldü. Ýþlem sýrasýnda ve sonrasýnda oluþan cerrahi kanamalar, cilt altý amfizem, pnömotoraks, özefageal yaralanma, arka duvar hasarý, kanülün yanlýþ pasaja yönlenmesi, trakeal halka hasarý, orta hat dýþý giriþim ve hemodinamik-solunumsal deðiþiklikleri içeren olasý komplikasyonlar kayýtlardan tespit edildi.
BULGULAR: Hastalarýn hiçbirinde pnömotoraks, cilt altý amfizem, majör kanama, paratrakeal kanül yerleþimi, trakea arka duvar hasarý görülmedi. Ýþlem sýrasýnda hiçbir hastada cerrahi trakeostomi ihtiyacý olmadýðý görüldü. Hastalarda iþlem süresince oksijenasyonda bozulma olmadý. Üç hastada (%11,1) trakea palpasyonu ile tespit edilen cilt giriþ yerinin orta hatta olduðu düþünülmesine raðmen bronkoskopik görüntüde iðnenin orta hatta olmadýðý tespit edildi. Bir hastada (%3,7) iþlem sýrasýnda trakeal halka kýrýðý bronkoskopi ile tespit edildi, hastanýn takiplerinde herhangi bir komplikasyon ile karþýlaþýlmadý.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Kritik yoðun bakým hastalarýnda perkütan dilatasyonel trakeostomi uygulanmasý yatak baþý güvenle yapýlan bir iþlemdir. Bizim yaptýðýmýz bu retrospektif çalýþmada bronkoskopi kullanýlmadýðý durumlarda tespit edilemeyecek olan bazý komplikasyonlarýn bronkoskopi sayesinde tespit edilebildiði görülmüþtür.
Sonuç olarak biz yoðun bakýmda perkütan dilatasyonel trakeostomi uygulamalarýnda fiberoptik bronkoskopinin klinik olarak faydalý olduðunu düþünüyoruz.

Endovasküler yöntemle aort anevrizma cerrahisi onarýmý, anatomik olarak uygun torasik ve abdominal lezyonlarda sýklýkla tercih edilmektedir. Torako-abdominal anevrizmalarýn endovasküler tedavisinde eþzamanlý torakal ve abdominal endovasküler stent greft rekonstrüksiyonu (TEVAR+EVAR) ise oldukça nadir yapýlan uzun süreli bir iþlemdir. Bu komplike iþlem anestezik yönetim açýsýndan yüksek risklidir.
Bu yazýda torakal ve abdominal aort anevrizmasý, endovasküler olarak ayný seansta baþarýlý bir þekilde tedavi edilen hastamýzýn anestezi yönetiminde deksmedetomidin kullanýmý sunulmuþtur.

Ýntima ve media tabakasýnýn ayrýlmasý sonucu geliþen aort diseksiyonu tedavi edilmediði takdirde mortal seyreden bir hastalýktýr. Tedavisi acil cerrahi müdahale olan aort diseksiyonu genellikle hipertansif ve bað doku hastalýðý olan hastalarda görülmektedir. Gebeliðe baðlý hipervolemi, taþikardi, kardiyak output artýþý ve özellikle gebeliðin son dönemlerinde aortaya ve iliac arterlere basý sonrasý asendan ve torakal aortada meydana gelen basýnç gebelikteki aort diseksiyonlarý için risk faktörleridir. Bu yazýmýzda yirmi dokuz yaþýnda herhangi bir kardiyak öyküsü olmayan 35 haftalýk gebelik sonrasý üçüncü çocuðunu doðuran ve postpartum 1. Günde ani baþlayan sýrt aðrýsý ile yapýlan tetkikler sonrasýnda aort diseksiyonu tanýsý konan bir kadýn hastayý sunmak istedik.

Þiddetli nefes darlýðý ve genel durum bozukluðu ile acil servise baþvuran 70 yaþýndaki erkek hastanýn kontrastlý gögüþ tomografisinde sað ve sol ana pulmoner arterlerde, segmental ve subsegmental dallarda masif tromboemboli ile uyumlu dolma defektleri saptandý. Solunum yetmezliði nedeni ile mekanik ventilatör desteði saðlanan hastada kardiyak arest geliþmesine baðlý 55 dakika resusitasyon uygulanmasýyla eþ zamanlý rekombinan doku plazminojen aktivatörü alteplaz ile trombolitik tedavi uygulandý. Spontan dolaþýmý düzelen hasta iki gün yoðun bakým ünitesinde gözlendikten sonra kardiyoloji servisine nakledildi.
Akut masif pulmoner emboli tanýsý alan ve hemodinamisi stabil olmayan hastalarda alteplaz ile erken sistemik trombolitik tedavi hayat kurtarýcýdýr.