GÝRÝÞ ve AMAÇ: Açýk kalp cerrahisi geçiren hastalarda düþük kardiyak debi sendromu geliþebilmektedir. Kardiyak performansý arttýrmak amacýyla inotropik ilaç tedavisine baþlanmaktadýr, ancak bu ilaçlarýn da önemli yan etkileri mevcuttur. Bu çalýþmanýn primer amacý inotropik ilaç kullanýmý ile 30 günlük mortalite arasýndaki iliþkinin belirlenmesi, sekonder amacý ise mortaliteyi baðýmsýz predikte eden faktörlerin belirlenmesidir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Retrospektif gözlemsel çalýþmamýza kardiyopulmoner baypas ile kardiyak cerrahi geçiren 1002 hasta dahil edildi. Hastalarýn demografik ve intraoperatif özellikleri, inotropik ajan kullanýmlarý, postoperatif 30 günlük mortalite bilgileri anestezi kayýtlarýndan, postoperatif yoðun bakým kayýtlarýndan ve epikrizlerinden elde edildi.
BULGULAR: Hastalarýn 274’sýna (%27. 3) dopamin, 110’una (%11) dobutamin ve 63’üne (%6,3) adrenalin kullanýldýðý gözlendi. Univariate analizde inotropik ilaç kullanýmýnýn mortaliteyi etkilediði saptansa da çoklu regresyon analizi sonucunda inotropik ilaç kullanýmýnýn mortalite için tek baþýna baðýmsýz bir risk faktörü olmadýðý görüldü. Mortalite için baðýmsýz risk faktörlerinin ileri yaþ, hipertansiyon, kalp yetmezliði, ejeksiyon fraksiyonu düþüklüðü ve preoperatif anemi olduðu tespit edildi.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Bulgularýmýz, perioperatif dönemde inotropik kullanýmýnýn 30 günlük mortalite için baðýmsýz prediktör olmadýðýný gösterdi. Bu sonuç küçük örneklemli çalýþmalarla uyumlu olmasa da, büyük hasta sayýlý çalýþmalarla koreledir. Otuz günlük mortalite için baðýmsýz risk faktörleri ileri yaþ, hipertansiyon, kalp yetmezliði, düþük ejeksiyon fraksiyonu ve peroperatif hemoglobin düþüklüðü olarak bulundu. Bulgularýmýz çalýþmalarda sýk görülen risk faktörleri ile uyumludur. Bu alanda daha fazla ilerlemeye ihtiyaç vardýr.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Endovasküler aort onarýmý hýzlý derlenme ve kýsa hastanede kalýþ süresi gibi avantajlarýyla sýk uygulanan güvenilir bir yöntemdir. Çalýþmanýn amacý anestezi tipinin yoðun bakým ve hastanede kalýþ süreleri ve perioperatif komplikasyonlar üzerine etkilerinin araþtýrmaktýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Retrospektif çalýþmamýza 2004-2014 yýllarý arasýnda endovasküler aort onarýmý yapýlan hastalar dahil edildi. Genel anestezi (GGA), rejyonal anestezi (spinal veya epidural) (GSE) ve lokal anestezi (GLA) olmak üzere üç grup oluþturuldu. Hastalarýn yoðun bakým ve hastanede kalýþ süreleri ile hastalarda geliþen postoperatif komplikasyonlar takip edildi.
BULGULAR: Çalýþmaya alýnan 86 hastanýn 25’i GGA, 37’si GSE ve 24’ü GLA grubundadýr. Altmýþ beþ hastaya abdominal 21 hastaya torasik anevrizma onarýmý yapýlmýþtýr. GLA grubundaki hastalarýn yaþlarý diðer gruplarla karþýlaþtýrýldýðýnda belirgin yüksektir. (p: 0.025) Operasyon süresi GGA grubunda diðer gruplara kýyasla anlamlý yüksek bulundu. (p: 0.0147) Yoðun bakýmda kalýþ süresi de GGA grubunda GSE ve GLA grubuna kýyasla daha uzundu.(GGA 3,08±3 gün, GSE 1,05±0,4 gün, GLA 1,08±0,4 gün; p<0.001) Hastanede kalýþ süreleri de benzer þekildeydi. Uzamýþ hastanede kalýþ (>10 gün) 16 hastada görüldü. Lojistik regresyon analizinde preoperatif kronik böbrek yetersizliði (KBY) uzamýþ hastanede kalýþ ile iliþkili bulundu.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Endovasküler aort anevrizma onarýmlarýnda rejyonal ve lokal anestezi tekniklerinin her ikisi de kýsa yoðun bakýmda kalýþ gerektirdiðinden endovasküler aort anevrizma onarýmlarýnda tercih edilebilir. Ancak hastanede kalýþ süresi üzerine anestezi tekniðinin etkisi yoktur. Lokal anestezi iþlem sýrasýnda hemodinamik stabilite saðlanmasý açýsýnda daha güvenlidir. Postoperatif dönemdeki sistemik komplikasyonlar tüm gruplarda benzerdir. KBY uzamýþ hastanede kalýþ ile büyük ölçüde iliþkilidir. Endovasküler iþlemlerde daha hýzlý derlenme saðlamalarý nedeniyle rejyonal ve lokal anestezi teknikleri ön planda deðerlendirilebilir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Açýk kalp cerrahisinde kanama nedenli reoperasyon mortalite ve morbiditeyi arttýran ciddi bir risk faktörüdür. Bu çalýþmadaki amacýmýz, kanama nedeni ile reoperasyona alýnan hastalarda, cerrahi ve koagülopati kanamasý için olabilecek preoperatif ve intraoperatif risk faktörlerini araþtýrmaktýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Hastalarýn verileri, hastane elektronik sisteminden ve hastalarýn dosyalarýndan elde edildi. Kalp yetmezliði ameliyatlarý haricinde, kardiyopulmoner baypas (KPB) kullanýlan tüm yetiþkin açýk kalp ameliyatý vakalarý çalýþmamýza dahil edildi. 2017 yýlýnda 1200 hasta arasýnda postoperatif kanama nedeniyle 24 saat içinde en az bir operasyon geçiren 77 hasta incelendi. Kanamalarý cerrahi ve koagülopatik olarak sýnýflandýrýldý. Revizyon sýrasýnda devam eden aktif kanama ve/veya sýzma olmaksýzýn hematom varlýðý koagülopatik kanama olarak tanýmlandý. Cerrahi kanama ise sütür veya klips gerektiren spesifik kanamalar olarak tanýmlandý.
BULGULAR: Postoperatif kanama nedeniyle 24 saat içinde en az bir operasyon geçiren 77 (% 6,4) hastanýn 71 tanesinin tam verilerine ulaþýlabildi. 28(%39,5) hastada cerrahi kanama ve 43(%60.5) hastada koagülopatik kanama tespit edildi. Preoperatif ve intraoperatif dönemde kanama tipi açýsýndan risk faktörü olabilecek deðiþkenler analiz edildi ancak iliþkili faktör bulunmadý.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Hastalarýn% 39,5'inde cerrahi kanama tespit edildi. Literatürde diðer serilerde % 56.4 oranýnda cerrahi kanama oraný saptandý. Deneyimi yüksek olan kalp merkezimizde cerrahi kanama oraný, koagülopati kanamasýna göre daha düþük saptandý, az hasta sayýsý nedeniyle risk faktörlerini ayýrt etmek mümkün olmadý.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Yoðun bakýmda mortaliteyi tahmin etmede son zamanlarda çeþitli hemogram parametreleri kullanýlmaktadýr. Bu parametrelerin hýzlý bir þekilde kritik hastalarda karar verme, uygun tedaviye baþlama gibi avantajlarý bulunmaktadýr. Bu çalýþmada; 1 Ocak 2014 ile 30 Nisan 2018 yýllarý arasýnda Cumhuriyet Üniversitesi Týp Fakültesi Araþtýrma Uygulama Hastanesi Merkezi Yoðun Bakým Ünitesinde yatan hastalarýn dosyalarý ve hastane otomasyon programý yardýmýyla retrospektif olarak inceleyip ölen hastalar ile sað kalanlar arasýnda hemogram parametrelerinin mortaliteyi tahmin etmede iliþkisini ortaya koymayý amaçladýk.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Cumhuriyet Üniversitesi Giriþimsel olmayan Klinik Uygulamalar Etik Kurulu ve hastalarýn onayý alýndýktan sonra çalýþmaya dahil etme kriterlerimize uyan 254 hasta çalýþmaya alýndý. Tüm hastalarýn Demografik verileri ilk yatýþtaki SOFA (Sequential Organ Failure Assessment), APACHE Ⅱ (Acute Physiology and Chronic Health Evaluation) skorlarý, CRP (C-Reaktif Protein), MPV (Ortalama Trombosit hacmi), RDW (Eritrosit daðýlým geniþliði), NLO (nötrofil lenfosit oraný), PLO (Trombosit lenfosit oraný) deðerleri kaydedildi.
BULGULAR: Çalýþmaya alýnan gruplarýn hemogram deðerleri, SOFA, CRP, APACHE Ⅱ skorlarý karþýlaþtýrýldýðýnda ölen ve sað kalan gruplar arasýnda farklýlýk anlamlý bulundu. Kesim noktasý için AUROC analizi sonucu MPV için %90.3 duyarlýlýk %95.8 özgüllük ile 9.75 femtolitre; NLO için %82.8 duyarlýlýk %88.3 özgüllük ile 13.55; PLO için %97 duyarlýlýk %98.3 özgüllük ile 301.5; RDW için %92.5 duyarlýlýk %96.7 özgüllük ile 15.15; SOFA için %90.3 duyarlýlýk %30 özgüllük ile 7.5 deðeri bulundu.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Bu çalýþmada; hemogram parametrelerinin mortaliteyi ayýrt edicilik gücünün SOFA, CRP, APACHE Ⅱ’den daha yüksek olduðunu gözlemledik.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Yoðun bakýmda enfeksiyon çok sýk karþýmýza çýkan bir sorundur. Sefoperazon/sulbaktam, yoðun bakýmda solunum yolu enfeksiyonlarýnda sýklýkla tercih edilen antibiyotiklerdendir. Çalýþmamýzda, 3. basamak dahili yoðun bakýmda, sefaperazon –sulbaktam tedavisi baþlanan hastalarýmýzýn koagülasyon parametrelerinde oluþan deðiþiklikleri retrospektif olarak deðerlendirdik ve bu geliþen komplikasyonun mortalite üzerine etkilerini inceledik.

YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalýþmamýza 3. basamak yoðun bakýmda tedavi gören, sefoperazon/sulbaktam tedavisi alan, kronik obstrüktif
akciðer hastalýðý (KOAH) ve pnömoni tanýlý, 18 yaþýndan büyük, 39 hasta dahil edilmiþtir. Hastalarýn tanýlarý, demografik verileri ve takip parametreleri retrospektif olarak incelenip mortalite ile iliþkisi deðerlendirildi.
BULGULAR: Çalýþmamýz 29 erkek,10 kadýn olmak üzere toplam 39 hastadan oluþmaktadýr. 66 yaþ ve altý 12, 66-76 yaþ arasý 13, 76
yaþ ve üzeri 14 hasta vardý. APACHEII ölçümleri hayati duruma göre karþýlaþtýrýlarak incelenmiþtir. Elde edilen
sonuçlar Tablo 2’te yer almaktadýr. Tablo 2’e göre, APACHEII ölçüm hayati duruma göre anlamlý bir þekilde
farklýlaþmaktadýr (p<0,05). Buna göre, exitus olan hastalarýn APACHEII ölçümleri exitus olmayan hastalarýnkinden
anlamlý olarak daha yüksektir.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Hastalarýmýzýn mortalitesi yüksek APACHE II deðerleri ile uyumlu olarak bulundu. Sefaperazon/sulbaktam kullanan
hastalarýmýzda gözlenen koagülasyon bozukluklarý mortaliteyi arttýrmaktadýr. Belirlenen bu komplikasyon kullanýlan
dozdan baðýmsýzdýr.

Perikardiyal tamponad yaþamý tehdit eden bir durum olduðu için hýzlý taný konulmalý ve acilen tedavi edilmelidir. Perikardiyosentez, kardiyak tamponad varlýðýnda etkili bir yöntemdir ve hayat kurtarýcý olabilir.
80 yaþýnda kadýn hastaya, kardiyak tamponad nedeniyle acil kateter ile perkütan drenaj giriþiminde bulunulmuþ, iþlem sonrasý kateterden fibrine kan gelmesi üzerine yapýlan ekokardiyografik incelemede yerleþtirilen kateterin ucunun sað ventrikül içerisinde olduðunun saptanmasý üzerine hasta acil olarak operasyona alýndý. Bu olgu sunumunda, cerrahi olarak kateterin çýkarýlmasý ve anestezik yönetimi sunulmuþtur.

Santral venöz kateterler (SVK); çoðunlukla yoðun bakým ünitelerinde ve ameliyathanelerde infüzyon terapisi, nutrisyonel destek, hemodinamik monitörizasyon, geçici transvenöz kalp pili, plazmaferez veya hemodiyaliz gerektiren hastalarda güvenli yöntem olduðundan yaygýn olarak kullanýlýrlar. Sað median cerebral arter enfarktüsü nedeni ile takip etmekte olduðumuz 73 yaþýndaki bayan hastanýn sað subklavian vendeki santral kateterin deðiþimi esnasýnda kateterin büyük bir kýsmýnýn koparak hastanýn venöz yapýlarý içinde embolize olduðu olguyu literatür ýþýðýnda tartýþmak istedik.

Takotsubo sendromu koroner arterlerin normal olmasýna raðmen sol ventrikül fonksiyon bozukluðu ve sol ventrikül anevrizmasý ile seyreden nadir görülen bir patolojidir. Bu patoloji genellikle yaþlý, postmenapozal kadýnlarda fiziksel veya duygusal stres altýnda çýkmaktadýr. Bu nedenle kýrýk kalp sendromu, stresle iliþkili kardiyomyopati ve geçici sol ventrikül anevrizmasý diðer tanýmlarýdýr Amerikan Kalp Cemiyeti tarafýndan kardiyomiyopatiler içerisinde sýnýflandýrýlmaktadýr. Bu yazýmýzda emosyonel stres sonrasý geliþen ve kendini akut koroner sendrom ile gösteren Takotsubo sendromu tanýsý sonrasý periferik embolisi olan 34 yaþýnda bir kadýn hasta sunulacaktýr.

Amiodaron tedavisinin en önemli komplikasyonlarýndan biri akut pulmoner toksisitedir (APT). Koroner Arter Baypas Cerrahisi (KABC) sonrasýnda hastalar amiodaron kaynaklý toksisiteye eðilimi gösterirler. Bu nedenle bu ölümcül komplikasyonun tedavisine öncelik verilmelidir. Amiodarona baðlý akut pulmoner toksisite, erken taný konulmasý durumunda tedavi edilebilir bir fenomendir, bu nedenle titiz takip ve þüphe çok önemlidir. Dört damar koroner arter baypas ameliyatý yapýlan 72 yaþýndaki bir erkek hastada, amiodaron infüzyon tedavisinden hemen sonra, amiodaron nedeniyle geliþen pulmoner toksisitenin tedavisini sunduk.