Konjenital kalp hastalýklarýnda morbidite ve erken mortalitenin en önemli nedenlerinden biri konjenital kalp hastalýklarýna baðlý pulmoner hipertansiyondur (PHT). Konjenital kalp hastalýklarýna baðlý PHT sýklýðý opere olmayan hastalarda % 30 ve tamir edilen hastalarda % 15’tir. PHT perioperatif pulmoner hipertansif kriz ve kardiyak arrest gibi önemli komplikasyonlara yol açar. Anestezistlerin amacý pulmoner damar direnci artýþýný ve miyokard fonksiyonlarýndaki depresyonu en aza indirebilmektedir.

AMAÇ: Bu çalýþmada torakotomi sonrasý aðrý tedavisinde, hasta kontrollü analjezide morfinin intravenöz ve epidural uygulamalarýnýn etkinlik ve yan etki profili yönünden karþýlaþtýrýlmasý amaçlandý.
YÖNTEMLER: Prospektif ve randomize olarak oluþturulan çalýþmaya 40 olgu dahil edildi. Olgular torakal epidural morfin (TEM) veya intravenöz morfin (ÝM) grubu olarak 20 kiþilik iki gruba ayrýldý. TEM grubuna anestezi indüksiyonu öncesi 0.5 mg morfin epidural kateterden preemptif olarak uygulandý. Postoperatif torakotomi aðrýsý için hasta kontrollü analjezi (HKA) yöntemi uygulandý. Postoperatif yoðun bakým ünitesinde 0., 4., 16. ve 24. saatlerdeki Vizüel Aðrý Skalasý (VAS) sorgulandý. Yan etkiler kaydedildi.
BULGULAR: Gruplar arasý karþýlaþtýrmalarda TEM grubunda baþlangýçta (p<0.025) ve 4. saatteki (p<0.009) VAS deðerlerindeki düþme istatistiksel açýdan anlamlý bulundu. Grup içi karþýlaþtýrmalarda her iki grupta 4. saatten itibaren tüm zamanlardaki VAS skorlarýnda anlamlý düþme saptandý. HKA istem sayýsý, toplam analjezik miktarý ve ilave analjezik miktarý açýsýndan gruplar arasý anlamlý fark bulunamadý. Komplikasyonlar açýsýndan gruplar arasýnda anlamlý fark bulunmadý.
SONUÇ: Posttorakotomi aðrýsýnda torakal epidural veya intravenöz analjezi yöntemleri uygulanabilir; ancak epidural yöntem ile postoperatif ilk saatlerde daha etkin analjezi saðlanabilir.

AMAÇ: Akciðer kanseri günümüzde kansere baðlý ölümlerin baþta gelen nedenidir ve büyük çoðunluðu küçük hücreli dýþý akciðer kanseridir. Çalýþmamýzda postoperatif yoðun bakým ünitesinde kalýþ süresini uzatan veya mortalite ve morbiditeyi arttýran risk faktörlerini araþtýrdýk.
YÖNTEMLER: Ocak 2009-Ekim 2009 tarihlerinde lobektomi uygulanan olgularýn hastane kayýtlarý
geriye-dönük olarak incelendi. Cinsiyet, yaþ, sigara, kanserin histopatolojik tipi, evresi, neoadjuvan tedavi, komorbid hastalýklar, FEV1, ASA (American Society of Anesthesiologists) skoru, lobektomi tarafý, cerrahi giriþimler, anestezi süresi, yoðun bakýma entübe transport oraný, toplam kan/kan komponenti transfüzyonu, komplikasyonlar, yoðun bakým ünitesi ve hastanede kalýþ süresi ile mortalite sonuçlarý kaydedildi.


BULGULAR: Çalýþmamýzda olgularýn preoperatif FEV1 deðeri %79.7 idi. ASA skorlarý 55 (%55)
ASA I, 22 (%22) ASA II, 23 (%23) ASA III idi. Anestezi süresi 218.81±81 dk idi. Olgularýn 93 (%93)’ü bir gün yoðun bakým ünitesinde kalmýþtý. Neoadjuvan tedavi uygulanan %7 olguda (p<0.05) ve yoðun bakým ünitesine entübe olarak devredilen %14 olguda BPF geliþimi anlamlý yüksekti (p<0.005). Sleeve rezeksiyonlar (p<0.0001) ile BPF varlýðý (p<0.05) mortaliteyi anlamlý olarak yükselten faktörlerdi. Hastanede ortalama kalýþ süresi 8.3 gün idi.

SONUÇ: Akciðer kanseri nedeniyle yapýlan lobektomilerde mortaliteyi etkileyen BPF sýklýðýnýn
dikkatli anestezi ve özenli cerrahi giriþim ile azaltýlabileceði kanýsýndayýz.

AMAÇ: Manken-simülatörler kullanýlarak, gerçekçi bir ortamda yapýlan simülasyon eðitimi uygulamalarý týpta giderek artmaktadýr. Simülasyon eðitimi; anesteziyoloji ve reanimasyon asistanlarýnýn klinik baþarý ve verimliliklerinin arttýrýlmasý, yetki kullanýmýnýn deðerlendirilmesi, acil serviste ve/veya ameliyathanede mevcut kaynaklarýn yönetimi ve eðitimini geliþtirmek için kullanýlmaktadýr.
YÖNTEMLER: T.C. Saðlýk Bakanlýðý Ýstanbul Ýl Saðlýk Müdürlüðü, Týbbi Cihaz Test ve Simülasyon Merkezi (SIMMERK®)’nde, Ocak 2008 ile Ocak 2012 tarihleri arasýnda, Ýstanbul’daki eðitim ve araþtýrma hastanelerinde çalýþan 375 anesteziyoloji ve reanimasyon uzmanlýk öðrencisi simülasyon eðitimi aldý. Bu eðitim sonrasýnda anesteziyoloji ve reanimasyon uzmanlýk öðrencilerinin cevaplandýrdýklarý anket sonuçlarý tarandý.
BULGULAR: SIMMERK®’teki simülasyon eðitiminin ilk dört yýlý deðerlendirildi ve simülasyon eðitiminin anestezi pratiðindeki yeri tartýþýldý.
SONUÇ: Simülasyon eðitimi güvenli ve hata kabul edilebilir bir öðrenme ve öðretme þeklidir.

AMAÇ: Karotis endarterektomileri serebrovasküler olaylarýn engellenmesinde kabul görmüþ bir tedavidir. Emboli veya karotis klempinin kullanýlmasý sonucu oluþan inme, karotis endarterektomsi uygulanan hastalarda en önemli perioperatif riski oluþturur. Karotis klempinin uygulanmasý sýrasýnda oluþan serebral iskemi ve hipoperfüzyon tespiti için kullanýlan pek çok serebral monitorizasyon tekniði mevcuttur. Bispektral indeks (BIS), elektroensefalografiden türetilmiþtir ve peroperatif serebral iskemi teþhisinde kullanýlabilir. Bu çalýþmada genel anestezi altýndaki olgularda karotis klempi süresince BIS deðiþikleri ve nörolojik hasar iliþkisi araþtýrýldý.
YÖNTEMLER: Bu çalýþma elektif koþullarda karotis arter cerrahisi geçirecek olgularda prospektif olarak planlandý. Toplam 28 olgunun ameliyat öncesi özellikleri kaydedildi. Olgulara ayný anestezi protokolü ve monitorizasyon uygulandý. Tüm olgulara ameliyat öncesi BIS monitorizasyonu uygulanarak, deðerler bazal, indüksiyon sonrasý, cerrahi baþlangýcý, karotis klempi (KK) öncesi, KK’nýn 1., 2., 3., 5., 7., 10., 15., 17. ve 20. dk.’larda ve KK sonrasý olarak kaydedildi. BIS deðerleri ve geliþen nörolojik olaylarýn iliþkisi incelendi.
BULGULAR: BIS seviyesi KK’nýn yalnýzca 2 ve 3. dk.’larýnda düþtü. Bu azalma istatistiksel olarak anlamlýydý (p<0,05). Ancak takip eden dakikalar içinde hýzla yükseldi. Klempin 1., 5., 7., 10., 15., 17. ve 20. dk.’larýnda, klemp öncesi deðere göre anlamlý bir fark olmadý. Olgularda nörolojik defisit gözlenmedi.
SONUÇ: Karotis cerrahisi için çeþitli serebral monitorizasyon yöntemleri vardýr. Ancak, serebral iskemi tespiti için mükemmel bir monitörden söz etmek mümkün deðildir. Anestezist, beyin ve kalp için gerekli ortalama arter basýncýnýn saðlanmasýnda çok dikkatli olmalýdýr.

Bu yazýda kardiyopulmoner baypas sýrasýnda karþýlaþýlan heparin direncine sahip bir olguyu ve tedavisini sunuyoruz. Önceden femoral arter embolektomisi uygulanan ve bu nedenle intravenöz heparin infüzyon tedavisi alan bir hasta, koroner arter baypas greft cerrahisi (KABG) operasyonuna alýndý. Hasta, aortik kanülasyonun güvenle uygulanabilmesi için gerekli 400 sn üzeri aktive koagülasyon zamanýna (ACT) ulaþabilmek için 800 IU/kg heparin ve 2 ünite taze donmuþ plazmaya gereksinim duydu. Hastada önceki heparin tedavisine baðlý olarak heparin direnci geliþmiþ olduðu düþünüldü. Heparin direnci geliþimi, dolaþýmdaki antitrombin III'ün daha önceki heparinizasyon sonucu tüketilmiþ olmasýna baðlandý. Taze donmuþ plazma ile tedavi etmek heparinin etkinliðini yerine getirdi. Bu olgu; ACT ölçümünün antikoagülasyonun deðerlendirilmesinde ve olasý bir heparin direnci olgusunun belirlenmesinde önemli bir yere sahip olduðunu göstermiþtir.

Konjenital hipotiroidizm tiroid hormonlarýnýn konjenital eksikliði olup mental ve motor retardasyonla karakterizedir. Bu hastalarda büyük dil, kýsa ve kalýn boyun göze çarpan morfolojik özelliklerdendir. Hipotiroidili olgularda solunum ve santral sinir sistemi depresanlarýna karþý duyarlýlýkta artýþ olduðu bilinmektedir. Bu sunumda nefrolitiyazis nedeniyle perkütanöz nefrolitotomi uygulanan konjenital hipotiroidili bir hastadaki iki farklý genel anestezi protokolü ve postoperatif yoðun bakým ünitesindeki takibi literatür bilgileri eþliðinde tartýþýlmýþtýr.
Anahtar Kelimeler: Konjenital hipotiroidizm, nefrolitiyazis, genel anestezi

Giriþ: Postentübasyon trakeobronþiyal rüptür nadir görülen ciddi bir komplikasyondur.
Olgu sunumu: 50 yaþýndaki kadýn olguda nefes darlýðý ve göðüs aðrýsý þikâyetlerine neden olan sað hemidiyafragma elevasyonu saptanmýþ ve diyafragma pilikasyonu amacýyla sað torakotomi yapýlmýþtýr. Sol çift lümenli endobronþiyal entübasyon tüpü ile entübe edilen olguda operasyon esnasýnda mediastinal amfizem geliþmiþ ve sol ana bronþ membranöz kýsmýnda rüptür saptanmýþtýr. Bronþiyal rüptürün primer olarak tamir edildiði olgu postoperatif 8. günde sorunsuz olarak taburcu edilmiþtir.
Sonuç: Çift lümenli endobronþiyal entübasyon tüpleri ile yapýlan entübasyonlarda tüp ucu vokal kordlarý geçer geçmez stilenin çýkarýlmasý rüptür riskini azaltacaktýr. Bu olgularda perioperatif taný ve erken primer tamir ile olumlu sonuçlar alýnmaktadýr.