GÝRÝÞ ve AMAÇ: Postoperatif 30-günlük mortalitenin semptomatik ve sessiz miyokardiyal hasarlanmalara baðlý olarak arttýðý ve bu riskin uzun vadede de devam ettiði gözlenmiþtir.Çalýþmamýzýn primer amacý, hastanemizde ürolojik cerrahi geçiren 45 yaþ ve üstü hastalarý, postoperatif 1 yýllýk dönemde miyokardiyal infarktüs öyküsü açýsýndan araþtýrmaktýr. Sekonder amacý ise erken postoperatif dönemde miyokardiyal infarktüs açýsýndan riskli olabilecek hastalarýn ne kadar doðru deðerlendirildiði ve nasýl bir kardiyak izlem yapýldýðýný belirlemektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Ürolojik cerrahi geçiren 45 yaþ ve üstü 900 hastanýn dosyalarý retrospektif olarak incelendi. Preoperatif eþlik eden hastalýklarý ve myokardiyal infarktüs hikayeleri kayýt edildi. Postoperatif Hs-troponinT deðerlerine (eðer çalýþýldý ise) ulaþýldý. Hastalara 1 yýllýk mortalite ve kardiyak olay soruþturmasý için telefon ile ulaþýldý.
BULGULAR: Çalýþmamýza 608 hasta dahil edimiþtir. Postoperatif bir yýllýk dönemde hastalarýn % 6.7(41 hasta) oranýnda MI tanýsý aldýðý görülmüþtür. Bu oran 65 yaþ ve üzeri hastalarda % 10.8 olarak bulunmuþtur. MI sebebiyle 30-günlük mortalite görülen hasta sayýsý 3 (%0.49) olduðu görülmüþtür. 1 yýllýk mortalite görülen hasta sayýsý 25(%4.1) olarak bulunmuþtur.MI tespit edilen 41hasta deðerlendirildiðinde; 26hastada KAH, 12hastada DM, 11hastada KKY olduðu tespit edilmiþtir. Ancak bu hastalardan 7’sinde postoperatif EKG, CK-MB ve troponin deðerlendirilmiþ olup, kardiyoloji konsultasyonu istendiði görülmüþtür.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Bu çalýþmanýn sonuçlarý gösteriyor ki, perioperatif sessiz ve bariz miyokardiyal hasarý tespit etmede yetersiz kalmaktayýz. Özellikle ileri yaþlý ve ko-morbiditeleri olan hastalarda, postoperatif troponin takibinin oldukça önemli olduðu düþünmekteyiz. Günübirlik cerrahi geçirmiþ bile olsa, riskli hastalarda kardiyak izlemlerinin yapýlmasýný önermekteyiz.Çünkü yapýlan basit kardiyak izlemler (troponin, EKG, aðrý takibi), klinisyenlere hastalarda gerekli olabilecek ileri kardiyak giriþimler için (kardiyak kateterizasyon, perkutan kardiyak giriþimler, cerrahi, yoðun bakýma transfer) önemli bilgiler verecektir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Akut böbrek hasarý (ABH) geliþimi kardiyak cerrahiden sonra nadir görülmeyen, ciddi bir komplikasyondur ve sýklýkla yüksek morbidite ve mortalite riski taþýr. Diyaliz ihtiyacý olan hastalarýn hastane içi mortalite oranlarý % 70'lere kadar çýkabilmektedir.
Amacýmýz hastanemizde 8 yýllýk periyod içerisinde yapýlan kalp cerrahisi uygulamalarýndan sonra geliþen ABH olgularýný inceleyerek ABH geliþim risk faktörlerini ve ABH geliþimi ile ortaya çýkan sonuçlarý belirlemekti.


YÖNTEM ve GEREÇLER: Retrospektif olarak Ocak 2010 - Eylül 2018 yýllarý arasýnda kliniðimizde kardiyovasküler cerrahi geçiren 594 hasta çalýþmaya alýndý. Demografik özellikler, preoperatif risk faktörleri, intraoperatif deðiþlenler, yoðun bakým verileri ile mortalite oranlarý kaydedildi. Anlamlý olan verilerden klinik olarak önemi olanlar tekrar ABH günlerine göre 1-3 günlük ABH (Grup 1), 3-7 günlük ABH (Grup 2) ve ≥7 günlük ABH (Grup 3) grubu olarak üç gruba ayrýldý.
BULGULAR: Hastalarýn % 31,1 inde ABH gözlendi. Bu hasta grubunun entübasyon süresi (p<0,001), yoðun bakým yatýþ süresi(p<0,001) hastane yatýþ süresi(p<0,001), exitus gün ortalamasý (p<0,001) anlamlý olarak daha uzundu.
ABH geliþen grupta Grup 1 hariç tüm alt gruplarda yoðun bakým yatýþ süresi (sýrasýyla p=0,001; p<0,001) ile hastane yatýþ süresi (sýrasýyla p<0,001;p=0,001) anlamlý olarak daha uzundu. Yalnýzca Grup 3'te exitus gün ortalamasý daha uzundu ( p=0,002).

TARTIÞMA ve SONUÇ: Kardiyak cerrahiden sonra mortalite ve morbiditeyi etkileyen faktörler arasýnda ABH geliþimi önemli yer tutmaktadýr. Sadece kardiyak cerrahiden sonra ABH geliþimi deðil, esas olarak ABH süresi, yoðun bakým yatýþ süresi, hastane yatýþ süresi ve mortalite ile doðru orantýlýdýr.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Pediatrik kardiyak anestezist tarafýndan ultrasonun yaygýn olarak kullanýlmasý ile zaman ve malzeme tasarrufu ile birlikte baþarýlý giriþim sayýsý artmýþ, komplikasyonlarda da azalma olmuþtur. Bu çalýþmada çocuklara iki farklý yöntem olan anatomik tarif (AT) ve Ultrasonografi (US) eþliðinde perkutan santral venöz kateter (SVK) takýlmasý yöntemlerini karþýlaþtýrdýk.
YÖNTEM ve GEREÇLER: On kilogramýn altýnda, toplam 293 vaka, rasgele, retrospektif olarak; AT (n=151) ve US (n=142) eþliðinde kateterizasyon yapýlanlar olarak iki gruba ayrýldý. SVK sað/sol internal juguler ven (ÝJ), sað/sol femoral ven (FV) ve sað/sol subklaviyan venden (SKV) takýldý. Karþýlaþtýrýlan parametreler: demografik veriler, kateterin takýldýðý yer, giriþim sayýsý, iþlemi bitirme süresi, cerrahi kateter takýlma sayýsý, komplikasyonlar idi.
BULGULAR: Gruplarýn demografik verileri; yaþ (1 gün- 4.5 yaþ), aðýrlýk (560 gr-10 kg), boy (23-103 cm) ve cinsiyetleri arasýnda fark yoktu (p>0,05). SVK takýldýðý yerler sýrasý ile % olarak: sað ÝJ/sol ÝJ/sað FV/ sol FV/ sað SKV /cerrahi femoral ven/sað atriyum; AT de 82/6/6/2/2/2, US’de 89/9/1/0/0/0 (p<0,05). SVK giriþim sayýsý: AT grubunda 1-26 (6,7±17,7) kez ve US grubunda ise 1-4 (1,23 ±0,5) kez idi (p<0,05). SVK takma süresi: AT grubunda 16-231 (45,2±47,5) dakika ve US grubunda ise 11-82 (16,1±13,8) dakika idi (p<0,05). Komplikasyonlar: kanama, hematom, dolaþým bozukluðu, sinir hasarý, uzamýþ yatýþ, mortalite sýrasý ile % olarak; AT’de 11/9/7/3/4/1, US’de %1/2/0/0/0/0 idi (p<0,05).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Pediatrik kardiyak anestezide kateterizasyonlar anatomik tarif veya ultrason eþliðinde yapýlabilir; fakat ultrason eþliðinde yapýlmasý; zaman ve baþarýlý giriþim yönünden iyileþmeye neden olurken, komplikasyonlarda da azalmaya neden olacaðý kanýsýndayýz.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Fontan prosedürü uygulanan hastalarýn albümin, globülin skoru ve albümin - globülin oranýnýn (AGR) mortalite ve morbidite prediktörü olarak deðerlendirilmesi.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Retrospektif bir çalýþmada, Fontan prosedürü uygulanan 56 çocuðun serum albümini, globülin konsantrasyonlarý ve albümin-globülin oraný deðerlendirildi. Hastalar iki gruba ayrýldý. Grup 1 taburcu olan 44 hastadan, Grup 2 ise ameliyattan sonra ölen 12 hastadan oluþuyordu. Mortalite ve morbiditeyi öngörmek için postoperatif albümin ve AGR'nin optimum kesim seviyeleri belirlendi
BULGULAR: Ameliyat sonrasý yoðun bakýmda 12 hasta kaybedildi. Ameliyat sonrasý albümin ve globülin deðerleri gruplar arasýnda farklýlýk göstermedi ancak ameliyat sonrasý albümin ve albümin-globülin oraný gruplar arasýnda anlamlý olarak farklý bulundu (sýrasýyla, p = 0.002, p = 0.03) Ameliyat sonrasý albümin, 3,46 deðerinde bir kesim deðeri kullanarak,% 79 duyarlýlýk ve% 83 özgüllük ile mortalite için baðýmsýz bir prediktör olmuþtur. 1,67 deðerinde bir kesim deðeri kullanýlarak, ameliyat sonrasý AGR % 75 duyarlýlýk ve% 89 özgüllük ile mortalite için baðýmsýz bir prediktör olmuþtur.Ameliyat sonrasý albümin <3,46, mortalite riskinde onbir kat bir artýþla iliþkiliydi (OR 11;% 95CI 0,27-1,10; p = 0,002), Postoperatif AGR <1,67, mortalite riskinde dört kat artýþla iliþkiliydi (OR 4,4;% 95CI 0,016-0,78; p = 0,04).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Postoperatif albümin ve AGR, Fontan ameliyatý geçiren hastalarda genel mortalite ve morbiditeyi öngörmede kullanýþlý ve etkili bir araçtýr.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Kardiyopulmoner bypass sýrasýnda en sýk tercih edilen arteriyel kanülasyon bölgesi asendan aortadýr. Ancak proksimal torakal aort segmentlerini içeren patolojilerin cerrahi tedavisinde alternatif arteryel kanülasyon bölgelerine ihtiyaç duyulabilmektedir. Bu amaçla da geçmiþ yýllarda femoral arter sýk kullanýlmakta iken günümüzde aksiller arter kanülasyonu çok yaygýn olarak kullanýlmaktadýr. Aksiller arter direkt kanüle edilebileceði gibi yan greft tekniði ile indirekt kanülasyon da yapýlabilir. Biz bu çalýþmada yan greft aksiller arter kanülasyonu tekniði ile opere ettiðimiz proksimal torakal aort patolojisi olan hastalarýn sonuçlarýný deðerlendirmeyi amaçladýk.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Hastanemizde Ocak 2008 - Aralýk 2018 tarihleri arasýnda yan greft aksiller arter kanülasyonu tekniði ile proksimal torasik aort patolojileri nedeniyle opere edilen 46 hasta retrospektif olarak deðerlendirildi.
BULGULAR: Bu 46 hastanýn tamamýnda yan greft aksiller arter kanülasyon tekniði baþarýlý olarak uygulandý. Hiçbir hastada aksiller arter hasarý gözlenmedi. Hiçbir hastada sað üst ekstremitede kalýcý nörolojik defisit geliþmedi. Hiçbir hastada aksiller kanülasyon bölgesinde enfeksiyon yoktu. 10 hastada (% 21.7) hastane mortalitesi saptandý.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Günümüzde proksimal torasik aort ameliyatlarý için giderek daha fazla tercih edilen periferik kanülasyon yöntemi aksiller arter kanülasyonudur. Bu yöntemin en önemli avantajý antegrad serebral ve sistemik perfüzyon saðlamasý ve retrograd embolizasyon riskinin olmamasýdýr. Aksiller arter kanülasyonuna baðlý olarak lokal komplikasyonlar (örn. brakiyal pleksus ve aksiller arter hasarý) ortaya çýkabilir. Yan greft aksiller kanülasyon tekniðinin kullanýlmasý bu komplikasyonlarýn geliþme riskini azaltabilir. Biz de çalýþmamýzda yan greft aksiller arter kanülasyonu tekniði ile opere edilen hastalarýmýzda tercih edilen kanülasyon bölgesi nedeniyle herhangi bir lokal veya sistemik komplikasyonla karþýlaþmadýk.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Ventilatör ilişkili pnömoni(VİP) yoğun bakým ünitelerinde sýk görülen infeksiyonlardýr. Mortalite oranýn yüksek olmasý, hastanede kalýş süresinin uzamasý ve hastane maliyetlerindeki artýşnedeniyle önem arzetmektedir. Bu çalýþmada, açýk kalp cerrahisi geçirmiþ hastalarda VÝP ile iliþkilirisk faktörlerinin saptanmasý amaçlanmaktadýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu çalýşmadaelektif açýk kalp cerrahisi yapýlan 178’i kadýn, 421’i erkek toplam 599 olgu prospektif olarak bu çalýþmaya alýndý. Mekanik ventilatöre bağlý olup 48 saat geçmesine rağmen ekstübe edilemeyen olgular iki gruba ayrýldý. Grup 1: Klinik olarak VİP düşünülen ve endotrakeal aspiratýnda (ETA) üremesi olan hastalar(29 hasta), Grup 2: Kontrol grubu(570 hasta).
BULGULAR: Tek değiþkenli analizde yaş, Kronik Obstrüktif Akciğer Hastalýğý(KOAH), Pulmoner Hipertansiyon(PHT), geçirilmiþ miyokard infarktüsü(MÝ), ejeksiyon fraksiyonun(EF) düþük olmasý, krosklemp ve pompa süresinin uzun olmasý, inotropik destek, intraaortik balon pompasý(İABP) ve hemofiltrasyon kullanýmý, atrial fibrilasyon(AF), reentübasyon, nasogastrik tüple enteral beslenme, reoperasyon, nörolojik disfonksiyon,steroid kullanýmý, kan kullanýmý, hipoalbüminemi ve dekübit ülser varlýğý VİP ile ilişkili risk faktörleri olarak saptanmýştýr. Lojistik regresyon analizine göre 72 saatten uzun entübasyon süresi, reentübasyon, KOAH, geçirilmiþ MI, steroid kullanýmý, AF, nörolojik disfonksiyon VÝP için bağýmsýz risk faktörleri olarak belirlenmiþtir.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Kardiyak cerrahi geçirmişhastalardan oluşan hasta popülasyonunda, risk faktörlerinin iyi analiz edilerek, invaziv mekanik ventilatör desteğinin olabildiğince kýsa tutulmasý, optimal zamanda ekstübasyon yapýlarak reentübasyon ihtiyacýnýn azaltýlmasý, hemodinamik stabilitenin tam olarak sağlanmasý, hastalarýn preoperatif olarak ameliyata iyi hazýrlanmasý, ameliyat sýrasýnda miyokardýn iyi korunarak postoperatif hemodinamik instabilitenin önlenmesi, VİP oranýnýný azaltacaktýr.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Laparoskopik cerrahide kullanýlan hasta pozisyonu ve pnömoperitonyum intratorasik basýncý deðiþtirerek hemodinamik monitörizasyon parametrelerini etkileyebilmektedir. Bu çalýþmanýn amacý, laparoskopik kolesistektomi ameliyatlarýnda uygulanan ters trendelenburg ve pnömoperitonyumun perfüzyon indeksi (PI) ve pleth deðiþkenlik indeksini (PVI) nasýl etkilediðini araþtýrmaktýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Prospektif gözlemsel çalýþmaya kolelitiyazis nedeniyle genel anestezi altýnda elektif laparoskopik kolesistektomi ameliyatý geçirecek iki merkezde toplam 75 hasta alýndý. Anestezi indüksiyonu öncesi ve sonrasýnda, ters trendelenburg sýrasýnda, pnömopertioneum uygulandýðýnda ve desuflasyon sonrasýnda solunumsal ve hemodinamik parametreler ile PI ve PVI deðerleri kaydedildi.
BULGULAR: Tedavi gerektiren hemodinamik instabilite nedeniyle 7 hasta çalýþma dýþý býrakýldý. Genel anestezi indüksiyonu sonrasý PI deðerleri arttý (P<0,001) ancak PVI deðiþmedi (P>0,05). PI deðerlerinde hasta pozisyonu ve pnömoperitonyuma baðlý anlamlý bir deðiþim gözlenmedi. Ancak ters trendelenburg pozisyonu ve pnömoperitonyum yapýldýðýnda ölçülen PVI deðerleri entübasyon sonrasý ölçülenden yüksekti (P<0,05) ve desuflasyon sonrasý baþlangýç deðerlere benzer bulundu (P>0,05).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Genel anestezi altýnda PI artmakta ancak PVI deðiþmemektedir. Hem ters trendelenburg pozisyonu hem de pnömoperitonyum uygulanmasý PI’da deðiþikliðe yol açmazken PVI’yý arttýrmaktadýr. Pnömoperitonyum uygulanan veya ters trendelenburg pozisyonu verilen ameliyatlarda PI ve PVI monitörizasyonu ile sývý yönetimi yapýlýrken bu etkiler göz önünde bulundurulmalýdýr.

Yelken göðüs künt toraks travmasýnýn en aðýr þeklidir ve göðüs duvarýnýn ön veya lateral tarafýnda kaburgalarýn üç veya daha fazlasýnýn kýrýlmasýnýn bir sonucu olarak sternum kýrýklarýnýn veya kostokondral eklemlerin bozulmasý olarak tanýmlanýr. Hayatý tehdit edici fizyopatolojik deðiþiklikler, herhangi bir anda hastalarýn klinik durumunu etkileyebilir. Yelken göðüs, dýþa doðru hareket ederken nefes alýrken kýrýlan bölümün iç tarafa hareketi olarak da tanýmlanýr. Göðüs duvarýný, tutarsýz solunum dinamiklerini, akciðer veya diyafragma yaralanmasýný ve uzun süreli mekanik ventilasyonu içeren önemli bir deformite durumunda cerrahi tek seçenek. Bu yazýda, travma sonrasý sternum kýrýðý ve paradoksal solunum hastalarýnda yaptýðýmýz AO-ASIF (Arbeitsgemeindschaft fur Osteosynthesefragen) osteosentez plakasý ile göðüs duvarý rekonstrüksiyonu sunuldu.

Propafenon sýnýf 1C antiaritmik bir ilaçtýr. Daha çok kalsiyum kanal blokajý yaparak etki gösterir. Lipofilik bir ilaç olan propafenon, plazma proteinlerine %90’dan fazla oranda baðlanýr. IV lipid emülsiyonu, plazmada ayrý bir lipid kompartmaný oluþturarak lipofilik ilaçlarý burada tutmakta ve bu ilaçlarýn istenmeyen etkilerini azaltmaktadýr. Bu vakamýzda intihar amaçlý yüksek doz propafenon alan ve kardiyak komplikasyon geliþen bir olguya standart tedavilere ek olarak uyguladýðýmýz IV lipid emülsiyonu tedavisinin etkinliðini vurgulamak istedik.

Ýlaçlara, infüzyon þekillerine ve hastaya ait farklý sebeplerle ekstravazasyon meydana gelebilir. Bu nedenle asidik özellikte olan vazopressörlerin infüzyonunda dikkatli olmak gerekmektedir. Uzun süreli yataða baðýmlý yaþayan hasta hemodinamik bozukluk nedeniyle norepinefrin almaktaydý. Kateter enfeksiyonu geliþmesi üzerine kýsa süreliðine periferik yoldan vazopressör almasý sonucu geliþen ekstravazasyon hasarýný sunmaya çalýþtýk.

Amaç: Son yýllarda kalp nakli sayýsý azalmýþ ve implante edilmiþ sol ventrikül destek cihazlarýnýn (LVAD) sayýsý önemli ölçüde artmýþtýr. Ek olarak, bu hastalarýn mevcut durumundan dolayý, yoðun bakýmda ve mekanik ventilasyonda kalma süresi artar. Uzun süreli mekanik ventilasyon ihtiyacý nedeniyle bu hastalara perkütan dilatasyonel trakeostomi (PDT) uygulanýr. Antikoagülan tedavi kullanýmý nedeniyle bu dönemde komplikasyonlar görülebilir.
Olgu sunumu: Olgularýmýz LVAD nedeniyle antikoagülan ve antiplatelet tedavisi alan, hemorajik SVO ve uzun süreli mekanik ventilasyon desteði alan 2 hasta idi. Bu durum trakeostomi gerekliliðine yol açar.
Sonuç: Antikoagülan tedavi almak zorunda olan bu hastalarda kanama komplikasyonlarý göz ardý edilemez.

Büyük damarlardan köken alan jinekolojik tümörler oldukça ender gözlenirler. Kan akýmý boyunca göç ederek kronik süreçte kardiyak boþluklara kadar uzanabilirler. Semptom verecek boyutlara ulaþtýklarýnda acil operasyon ihtiyacý doðabilir. Cerrahi ve anesteziyolojik yönetimi zor olan bu hastalar hemodinamik ve respiratuar komplikasyonlara açýktýr. Bu olgu sunumunda akut solunum yetmezliði ile baþvruan hastada ender gözlenen intrakardiyak yerleþimli jinekolojik tümör cerrahisinin anesteziyolojik yönetimini literatür ýþýðýnda anlatmaya çalýþtýk.