GÝRÝÞ ve AMAÇ: Karotis endarterektomi(KEA),ciddikarotisarterdarlýðýnýntedavisindeuygulananbaþlýca revaskülarizasyonyöntemidir.Çalýþmamýzdakliniðimizde KEAoperasyonunaalýnanolgular retrospektifolarakincelenmiþtir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: 2012-2014yýllarýarasýndakliniðimizdeopereedilenolgulardemografiközellikleri,anestezi ve cerrahiyönetim,monitorizasyonyöntemi vekomplikasyonlaraçýsýndanretrospektif olarak incelenmiþtir.
BULGULAR: Toplam 99olgunun81’i(%81,8) erkek,18’i(%18,2) kadýndý.Ortalama yaþ,66,66±8,96 olarak bulundu. En sýkkullanýlan cerrahi tekniðin44 hasta(%44,4) ile klasik yöntem olduðu görüldü. 21(%21,2) olguda genel anestezi uygulanýrken,76(%76,8) olguda servikal pleksus bloðu uygulandý.2(%2) olguda ise servikal pleksus bloðu sonrasýnda genel anesteziye geçildi. 9(%9,1) olguda þant kullanýldý. En çok görülen ek hastalýklar sýrasýyla SVO(%71,7), HT(%62,6) ve KAH(%45,5) olarak tespit edildi. Operasyon sýrasýnda 1 olguda aðrý þikâyeti olurken, 1 olguda bilinç bulanýklýðý geliþti.74 hastada(%74,7) serebral oksimetrenin kullanýldýðý görüldü.
Postoperatif komplikasyonlar açýsýndan bakýldýðýnda 12 hastada (%12,12) geçici komplikasyonlarýn geliþtiði, en sýk geliþen geçici komplikasyonlarýn ise GÝA (Geçici iskemik atak) ve sað hemiparezi olduðu görüldü. 4 hastada (%4,04) kalýcý komplikasyonlarýn geliþtiði, bunlarýn ise; sað pleji+revizyon safen ven interpozisyonu, sol alt ve üst extremitede pleji ve hematom, sol hemipleji, sol kolda pleji olduðu görüldü. Kalýcý komplikasyonlardan ¾’ü genel anestezi, ¼’ü servikal pleksus bloðu uygulanan olgulardý. Genel anestezi alan bir olgu ex oldu. Þant kullanýlan hastalarda mevcut olan yandaþ hastalýklar incelendiðinde bu hastalýklarýn en sýk SVO (n: 8), hipertansiyon (n: 7), koroner arter hastalýðý (n: 5), diabetes mellitus (n: 4) olduðu görüldü. Þant kullanýmýna göre morbit faktörlerin daðýlýmý incelendiðinde gruplar arasýnda istatistiksel olarak anlamlý fark bulunmadý. Serebral oksimetrinin en sýk servikal pleksus bloðu uygulanan olgulara kullanýldýðý tespit edildi.Yýllara göre anestezi þekilleri açýsýndan gruplar arasýnda istatistiksel olarak anlamlý fark olduðu ve servikal pleksus bloðunun giderek daha çok tercih edildiði görüldü.

TARTIÞMA ve SONUÇ: KEA’deuygulanacak anestezi metodu açýsýndan kesin bir görüþ birliði bulunmamaktadýr. Yýllar içinde monitorizasyonyöntemlerindekiyeniliklerle birlikte rejyonel tekniklerin KEA operasyonlarýnda önemli bir yer edindiðini görmekteyiz.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: On pump açýk kalp cerrahisinde priming solusyonu olarak seçilecek sývýlarla ilgili kesin bir öneri bulunmamakta, priming sývýlarýnýn avantaj ve dezavantajlarýný karþýlaþtýran çalýþmalar halen devam etmektedir. Çalýþmamýzda, priming solüsyonu olarak kolloid+kristaloid kullanýmýyla, yalnýzca kristaloid kullanýmýnýn cerrahi sonu sývý dengesi üzerine etkisini karþýlaþtýrmayý amaçladýk.
YÖNTEM ve GEREÇLER: ASA I-II on-pump elektif açýk kalp cerrahisi geçiren toplam 100 hastaya ait veri hasta dosyasý ve anestezi formlarýndan elde edildi. Priming solusyonu olarak kristalloid+kolloid kullanýlan 50 hasta ile, priming solüyonu olarak yalnýzca kristaloid kullanýlan 50 hastanýn verileri deðerlendirildi.
BULGULAR: KPB sonunda sývý dengesi kristaloid grubunda istatistiksel olarak anlamlý derecede fazla iken, cerrahi sonunda iki grupta da benzer bulundu, (p <0.001, p: 0.80). Cerrahi sonunda kullanýlan kan ürünü miktarý ve idrar çýkýþlarý her iki grupta benzerdi. Kreatinin deðerleri preoparatif ve postoperatif dönemlerde hem gruplar arasýnda hem de grup içinde benzer seyretti.
TARTIÞMA ve SONUÇ: % 6 HES (130,0.4), on-pump açýk kalp cerrahisinde KPB sonucu sývý dengesini azaltmakla birlikte bu etkisi cerrahinin sonuna kadar devam edebilmiþtir. Kanama ve hemostaz üzerine etkisi kristaloidlerle benzer bulunmuþtur. % 6 HES (130, 0.4)’ün böbrek fonksiyonlarý saðlam olan hastalarda kreatinin düzeylerini olumsuz etkisi görülmemekle birlikte, gerçek ilaçlar gibi düþünülüp uygun hastalarda uygun doz ve sürede kullanýlmalýdýr.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Saðlýk en önemli hizmet kollarýndan biri olup insanlarýn kaliteli ve en iyi saðlýk hizmeti alabilmesi için, saðlýk çalýþanýnýn gereksinimlerinin maddi ve manevi olarak giderilmesi gerekmektedir. Yoðun bakým, hastanelerdeki en kritik ünitedir. Buradaki hastalar hayati tehlikeyi en yüksek taþýyan hastalardýr. Bu durum hastalarýn bakýmýný ve tedavisini üstlenmiþ saðlýk personelleri için yoðun strese neden olmaktadýr
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalýþmada bu stres seviyesi ölçülmeye çalýþýlmýþtýr. Bu araþtýrmaya Antalya Eðitim ve Araþtýrma Hastanesinde yoðun bakým ünitesinde çalýþmakta olan 115 personel katýlmýþtýr. Araþtýrmanýn verileri yoðun bakým ünitesi çalýþanlarý üzerinde yapýlan “Ýþ Stresi ile ilgili anket” aracýlýðý ile toplanmýþtýr. Bu anket 3 ana bölümden oluþmaktadýr. Ýlk bölümde anket uygulanan evrenin “Kiþisel özellikleri” incelenmiþtir. Ýkinci bölümde “Mesleki Deðerlendirme” ye iliþkin sorulara verilen cevaplarýn daðýlýmý bulunmaktadýr. Veriler betimleyici istatistik teknikleri kullanýlarak analiz edilmiþtir.
BULGULAR: Çalýþmanýn bulgularý iþ stresi düzeyi ile meslek, yaþ, cinsiyet ve medeni durum arasýnda anlamlý farklar olduðunu göstermiþtir.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Sonuç olarak, yoðun bakým çalýþanlarýnýn görev tanýmlarý iyi yapýlarak çalýþma saatlerinin özel yaþantýlarýna etkisi azaltýlmalýdýr. Ücret düzeyleri personelin ihtiyaçlarýný karþýlayabilecek düzeye getirilmelidir.Yoðun bakým ünitelerinde çalýþan saðlýk personeli sayýsý arttýrýlýp iþ yükü azaltýldýðýnda iþ motivasyonu artýrýlabilir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Açýk kalp cerrahisinde hava embolisinden korunmak amacýyla kardiotorasik boþluða karbondioksit (CO2) insuflasyonu uygulanabilmektedir. Bu yöntemde cerrahi sürenin uzamasý durumunda CO2’in kana emilimi artabilmektedir. Bu çalýþmada klasik sternotomi insizyonu ile yapýlan açýk kalp cerrahisinde, lokal CO2 insuflasyonunun kan gazý parametreleri üzerine etkisi araþtýrýldý ve hasta sonuçlarý deðerlendirildi.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Açýk kalp cerrahisi geçiren ve aort klemp süreleri 60 dakikanýn üzerinde olan toplam 30 hasta retrospektif olarak iki grupta incelendi. 15 hastaya CO2 insuflasyonu uygulandý (Grup C) ve CO2 insuflasyonu uygulanmayan 15 hasta kontrol grubu olarak alýndý (Grup K). Anestezi indüksiyonu sonrasý (T1), kardiyopulmoner baypas (KPB) sýrasýnda 10. dakikada (T2), KPB sýrasýnda 60. dakika sonrasý (T3) ve operasyon sonu (T4) alýnan kan gazý örnekleri incelendi. Hasta verileri ve sonuçlarý deðerlendirildi.
BULGULAR: Ýki grup karþýlaþtýrýlmasýnda, Grup C’de Grup K’ye göre T2 ve T3 ölçümlerinde pCO2 deðerleri istatistiksel olarak anlamlý derecede yüksek, T3 ölçümlerinde pH deðerleri anlamlý düþük bulundu. Hastalarýn klinik sonuçlarýnda yoðun bakým ventilasyon sürelerinin farklýlýðý dýþýnda istatistiksel anlamlýlýk bulunmamýþtýr.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Açýk kalp cerrahisinde hava embolisine karþý önlem olarak iþlem sýrasýnda cerrahi alana lokal olarak uygulanan CO2 insuflasyonu ile kan gazýnda pCO2 artýþý olmakta ve asidoza eðilim artmaktadýr. Heriki grupta morbidite ve mortalite görülmedi.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Patent duktusarteriozus (PDA) anomalisi olan prematüre infantlarda düþük doðum aðýrlýðý nedeniyle giriþimsel güçlükler ve bronkopulmoner displaziye baðlý ventilasyon sorunlarý görülmektedir. Çalýþmamýzda, yüksek riskli olan bu hastalarda anestezik yaklaþým, hemodinami ve cerrahi süresince geliþebilen komplikasyonlarý inceledik.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Hastanemizde pediyatrik kalp cerrahisi kliniðinde PDA ligasyonu yapýlacak 39 prematüre olgu hastane bilimsel kurul onayý ve hasta onamlarý sonrasý çalýþmaya alýndý.Hastalarýn doðum haftalarý, aðýrlýklarý, ek kardiyak patoloji ve nekrotizan enterokolit varlýðý kaydedildi. Hemodinamik veriler; kan basýncý, kalp hýzý, SaO2, NIRS operasyon süresince izlendi, hipotansiyon, bradikardi, kanama geliþmesi gibi komplikasyonlar belirlendi.
BULGULAR: Hastalarýn ortalama doðum haftasý 28,49 ± 2,72, yaþlarý 24,02 ± 6,35 gün ve aðýrlýklarý 924,43 ± 30,70 g olarak kaydedildi. Cerrahi sýrasýnda bradikardiye baðlý geçici hipotansiyon % 25.6 oranýnda görüldü.
TARTIÞMA ve SONUÇ: PDA ligasyonu yapýlan prematüre infantlarda anestezi sýrasýnda geçici hipotansiyon, bradikardi ve oksijen satürasyonunda düþme riski mevcuttur. Düþük doðum aðýrlýklý, konjestif kalp yetmezliði olabilen bu hastalarda anestezi yönetiminde, hemodinamik verilerin yakýn takibinin önemli olduðu sonucuna vardýk.

Dilate kardiyomiyopati kalp boþluklarýnda geniþleme ve ventrikül fonksiyonlarýnda azalma ile karakterizedir, trombüs oluþumuna eðilim yaratabilir ve nihayetinde embolik olaylara sebep olabilir. Kardiyak ekokardiyografi ister transtorasik isterse de transözofageal (TEE) olsun, intrakardiyak trombüsün tespit edilmesinde önemli bir araçtýr. Biz 16 yaþýnda halsizlik, çarpýntý ve yorgunluk þikayeti ile acil ünitesine baþvuran kadýn hasta sunacaðýz. Dilate kardiyomiyopati tanýsý almýþ olan hasta 2 yýl önce kalp nakil listesine alýnmýþ. Satürasyonu yoðun ventilasyona raðmen anlamlý derecede düþen hastaya endotrakeal entübasyon uygulandý. Transtorasik ekokardiyografi ile sol ve sað ventrikülde yetersizlik ve perikardiyal sývý tespit edildi. Sol ventrikül destek cihazý takýlmasý planlandý ama operasyonun baþýnda intraoperatif TEE ile 5.3x2.6 cm ve 2.3x1.9 cm çaplarýnda sað atriyum içerisinde yüzen hipoekoik kitleler tespit edildi. Bu nedenle operasyon kararý ECMO (ekstrakorporeal membran oksijenasyonu) implantasyonu olarak deðiþtirildi. Sonuç olarak, eðer operasyon öncesi yeterli hazýrlýk yapýlamadýðý takdirde intraoperatif TEE cerrahi stratejilerin planlanmasýnda, embolik komplikasyonlarýn riskini azaltmada ve intraoperatif komplikasyonlarý azaltmada faydalý olabilir.

Sturge-Weber Sendromu (SWS); deri, beyin ve göz ile ilgili lezyonlarla sonuçlanan, ensefalotrigeminal anjiomatozis ve konjenital deri anjiomlarý ile karakterize nadir görülen bir sendromdur. SWS’li hastalarýn hava yollarýnda sýkça anjiomlar görülmesinden dolayý maske ile ventilasyonda, laringoskopi ve entübasyonda çok dikkatli olunmalýdýr. Zor havayolu yönetimi için alternatif havayolu gereçleri hazýr bulundurulmalýdýr. Bu olguda, glokom nedeniyle göz cerrahisi planlanan SWS’li pediatrik hastada anestezi yönetimi sunuldu.