Giriþ Son yýllarda ortalama yaþam süresinin artmasý sonucunda hastaneye yatýrýlan yaþlý hasta sayýsý artmaktadýr. Günümüzde hastanede yatan hastalarýn prognozunu belirlemek için birçok parametre kullanýlsa da yaþlý hastalar hakkýnda daha spesifik bilgilere ihtiyaç duyulmaktadýr. Bu çalýþma, 65 yaþ ve üzeri kardiyovasküler cerrahi geçiren hastalarda ameliyat öncesi ve sonrasý parametrelerin ameliyat sonrasý komplikasyonlar ve mortalite üzerine etkisini araþtýrmayý amaçlamaktadýr.
Methot Demografik veriler, ameliyat öncesi ve sonrasý hemoglobin, nötrofil/lenfosit oraný, ortalama trombosit hacmi, eritrosit daðýlým geniþliði, trombosit, glukoz, üre, kreatinin, albümin deðerleri ve ameliyat sonrasý veriler kaydedildi.
Bulgular Postoperatif komplikasyonlar ve mortalite için preoperatif risk faktörleri deðerlendirildiðinde, preoperatif düþük hemoglobin ve albümin deðerleri ile yüksek kan üre ve glukoz seviyeleri istatistiksel olarak anlamlýydý (p<0,005). Düþük postoperatif hemoglobin, trombosit ve albümin deðerleri ile yüksek glukoz, üre ve kreatinin deðerleri postoperatif komplikasyonlarýn önemli belirteçleri olarak bulundu (p<0,005). Postoperatif 30 günlük mortalite açýsýndan preoperatif risk faktörleri deðerlendirildiðinde, preoperatif düþük hemoglobin ve albümin, yüksek üre deðeri, düþük postoperatif hemoglobin, trombosit ve albümin seviyeleri ve yüksek glukoz, üre ve kreatinin deðerleri istatistiksel olarak anlamlý bulundu (p<0,005).
Sonuç Yaþlý hastalarýn beslenme durumlarýnýn yakýndan izlenmesi, eksik parametreler için diyet takviyesi yapýlmasý ve kan þekeri, üre ve kreatinin optimum seviyelerde tutulmasýnýn hastanede kalýþ süresini, mortalite-morbiditeyi ve toplam ekonomik maliyeti düþürmemize yardýmcý olabileceðine inanýyoruz.

Giriþ: Tek akciðer ventilasyonu uygulanan hastalarda, düþük ve orta yüksek akýmlý anestezinin hemodinamik parametreler, arter kan gazý deðerleri ve gaz tüketimi üzerine etkilerinin karþýlaþtýrýlmasý amaçlanmýþtýr
Yöntemler: ASA I-III grubunda tek akciðer ventilasyonu ile elektif torasik cerrahi uygulanan 18 yaþ üstü 40 hasta incelendi. Hastalar anestezi indüksiyonunu takiben çift lümenli tüp (DLT) ile entübe edildi. Hastalarý rastgele iki gruba ayrýldý. Grup 1'de 1L / dak (% 80 oksijen +% 20 hava)% 4-6 desfluran; Grup 2'ye 2L / dk (% 80 oksijen +% 20 hava) uygulandý. Her iki grupta da tek akciðer ventilasyonu sýrasýnda periferik oksijen satürasyonu, End-tidal CO2 seviyeleri, kalp hýzý, invazif kan basýncý deðerleri, tidal hacim, solunum hýzý, FiO2, taze gaz akým hýzý deðerleri kaydedildi. Arteriyel Kan Gazý analizi 1 saat aralýklarla yapýldý. Tek akciðer ventilasyonu sonunda kullanýlan desfluran miktarý anestezi cihazý ile takip edildi.
Bulgular: Desfluran tüketimi Grup 1'de anlamlý olarak daha düþüktü (55.3 ± 18.4'e karþý 84.9 ± 37.6, p = 0.003). EtCO2 Grup 2'de özellikle 30 ile 75 dakika arasýnda, sistolik, diyastolik ve ortalama arter basýncý 45 ile 120 dakika arasýnda istatistiksel olarak anlamlý derecede düþük bulundu. NIRS konusunda gruplar arasýnda anlamlý fark yoktu. Sadece hem sol hem de sað NIRS'de 120. dakikada grup 1'de anlamlý bir yükselme vardý (sýrasýyla p = 0,08 ve p = 0,06).
Tartýþma ve Sonuç: Tek akciðer ventilasyonunda uygun ekipman ve yakýn izlem ile düþük akým uygulamsý, yan etki olmaksýzýn güvenle uygulanabilir.

Amaç: Alt torakal vertebra seviyelerinde epidural anestezi uygulanacak hastalarda cilt-epidural mesafenin gerçek ölçümünü saptamak, giriþim öncesi yapýlan ultrasonografi ve tomografide ölçülen epidural mesafenin antropometrik deðerler ile korelasyonunu incelemektir.
Gereç ve Yöntem: Prospektif, randomize kontrolü çalýþmamýz torakal 9-12 aralýktan epidural anestezi uygulanacak ASA I-III eriþkin 96 hastada gerçekleþtirildi. Hastalarýn boyun ve bel çevresi vücut kitle indeksi (VKI) kaydedildi. Ýþlem yapýlacak seviye anestezist tarafýndan belirlendi ve USG ile doðrulanarak iþaretlendi. Ayný seviyeden USG ile cilt-spinöz çýkýntý ve cilt- ligamentum flavum derinliði ölçüldü. Ýþlem sonrasý epidural iðne iþaretlenerek deðerler kaydedildi. Ayný hastaya ait arþivimizde bulunan torakal BTdeki cilt-spinöz çýkýntý ve cilt-lig. flavum mesafeleri ölçüldü.
Bulgular: Üç grup hastada ( T 9-10 (n=35), T 10-11 (n=30) ve T 11-12 (n=31)) USG cilt-lig.flavum ölçümü; BT ile ölçülen cilt-lig. flavum ölçümü ve epidural iðne boyundan istatistiksel olarak daha kýsa bulunmuþtur (p<0,001). BT ile ölçülen cilt-lig. flavum mesafesi iðne boyu ölçümünden sadece T9-10 grubunda istatistiksel olarak daha kýsa bulundu. Ýðne boyu ile tüm seviyelerde USG, BT ile ölçülen epidural mesafe ve kilo, bel, boyun çevresi arasýnda korelasyon bulundu.
Sonuç: Bu çalýþma ile literatürde ilk defa alt torakal seviyelerde (T9-12) epidural giriþim öncesi cilt-epidural derinliði tahmin etmek için ultrasonografi, BT nin yanýsýra hastanýn kilo, bel ve boyun çevresi gibi antropometrik ölçümlerinin de faydalý olabileceði gösterilmektedir.

Myroides cinsi mikroorganizmalar baþlýca su olmak üzere doðal ortamda yaygýn olarak bulunur, ama insanda bir enfeksiyon ajaný olarak nadiren görülür. Ýmmünkompetan hastalarda nadir olarak tanýmlanmýþtýr. Bir çok antibiyotiðe direnç nedeniyle tedavisi zordur. Burada üçüncü basamak yoðun bakýmda meydana gelen Myroides spp. ile iliþkili nozokomiyal üriner sistem enfeksiyonu salgýný bildirildi. Temmuz 2019 ile Aralýk 2019 tarihleri arasýnda 7 hastada toplam 9 Myroides spp. üremesi çalýþmaya dahil edildi. Çoklu ilaca dirençli olduðu bilinen Myroides türleri için, 7 hastanýn 5'inde siprofloksasin ve rifampisin kombine tedavisine yanýt alýndý. Biz kötü kontrollü diyabetin salgýnlara neden olabileceðini saptadýk. Ayrýca siprofloksasin ve rifampisin tedavide etkili seçenekler olabileceðini düþünüyoruz.

Amaç
Covid-19 hastalarýnda alveolar hasar ve barotravmaya sekonder pnömotoraks geliþebilir. Bu çalýþmada yoðun bakým ünitesinde takip ettiðimiz Covid-19 hastalarýndan pnömotoraks geliþenlerini literatür eþliðinde sunmayý amaçladýk.
Gereç ve Yöntem
Çalýþmaya PCR testi pozitif olduðu saptanan 2680 hastadan radyolojik olarak pnömotoraks geliþtiði belirlenen 11 hasta dâhil edildi. Veriler hasta takip formlarý ve elektronik týbbi kayýtlardan alýndý. Demografik veriler, tam kan ve biyokimyasal parametreleri, kan kültür sonuçlarý, pnömotoraks geliþim zamaný ve lokasyonu, pnömotoraks tedavi þekli, mortalite ve süresi kaydedildi.
Bulgular
Pnömotoraks geliþme sýklýðý 0,41% bulundu. En sýk baþvuru þikayetinin dispne olduðu saptandý. 9(81,8%)hastada comorbidite olduðu ve en sýk gözlenen comorbiditenin hipertansiyon olduðu görüldü. 3 hastanýn (27,2%) sigara kullanmadýðý,4 hastanýn (36,3%) aktif sigara kullandýðý ve 4 hastanýn (36,3%) ex-smoker olduðu saptandý. Hastalarýn yaþ ortalamalarý 69±14,8yýl, APACHE II skor ortalamalarý 18,8±8,7, kadýn/erkek oraný 3/8 ve pnömotoraks geliþme süresi 10,7±11,8gün bulundu. 3 hastada(27,27%) noninvaziv mekanik ventilasyonda ve 8 hastada(72,7%) invaziv mekanik ventilasyondayken pnomotoraks geliþtiði saptandý. Yoðun bakým ünitesinde ortalama kalma süresi 21,6±26,5 gündü. 10 hastanýn (90,9%) ex olduðu ve mortalite süresinin ortalama 19,5±27,0 gün olduðu tespit edildi.
Sonuç
Covid-19 enfeksiyonu sýrasýnda hipoksemi tedavi edilirken akciðer koruyucu ventilasyon stratejileri benimsenmeli ve pnömotoraks geliþiminin mortalite ve morbiditeyi arttýran geç dönem komplikasyon olduðu bilinmelidir.

Karaciðer nakli uzun yýllardan beri eriþkin ve çocuk hastalarda baþarýlý bir þekilde uygulanmaktadýr. Nakil yapýlan hastalarýn saðkalým oranlarý arttýkça komorbidite ve nontransplant cerrahisi oranlarý da artmaktadýr. Ailesel hiperkolestrolemi nedeniyle 13 yýl önce açýk kalp cerrahisi geçiren ve 3 ay sonrasýnda karaciðer nakli yapýlan 20 yaþýnda, erkek hasta aort kapak darlýðý nedeniyle aort kök geniþletme operasyonu planlandý. Bu çalýþmamýzda, daha önceden karaciðer nakli yapýlan hastada anestezi uygulamasý deneyimimiz sunulmuþtur.

Toraksýn künt travmalarý sonrasý %90-95 oranýnda aortun istmus bölümünde aort yaralanmalarý görülmektedir. Travma sonrasý aortada meydana gelen lezyonlar; basit kontüzyon, intramural hematom, rüptüre baðlý diseksiyon veya psödoanevrizma þeklindedir. Hastalarýn çoðunda göðüs ön duvarýnda aðrý, sýrt aðrýsý, dispne, öksürük, ses kýsýklýðý, hipotansiyon, uyumsuz nabýz, þok, koma görülebilirken yaklaþýk ¼’ü asemptomatik ve/veya multitravmayla iliþkili diðer semptomlar tarafýndan gölgelenmiþ durumdadýr. Bu yaralanmalara aortadaki akselerasyon ve deselerasyon mekanizmalarý neden olmaktadýr. Tedavide ise endovasküler onarým, açýk cerrahiye göre iyi bir alternatiftir. Olgumuzda; yaklaþýk 10 metre yükseklikten düþme sonucu acil servisimize getirilen 34 yaþýndaki multitravma hastasýndaki torasik aort diseksiyonuna yaklaþýmýmýzý ve yapýlan endovasküler giriþimi sunmayý amaçladýk.
Anahtar kelimeler; Aort diseksiyonu, travmatik aort yaralanmasý, endovasküler giriþim, TEVAR (torasik endovasküler aort tamiri)

Urban-Rifkin-Davis sendromu olarak da bilinen Cutis Laxa Tip 1C erken çocukluk döneminde yaygýn bað dokusu bozukluðu ile karakterize otozomal resesif nadir görülen bir hastalýktýr. Bu çalýþmamýzda, Cutis Laxa’lý çocukta sedasyon ile ameliyathane dýþý anestezi uygulamasý deneyimimiz sunulmuþtur.