Amaç: Kardiyopulmoner baypas yapýlan hastalarýn %10'unda bir miktar karaciðer hasarý görülmektedir. Fibrozis-4 (FIB-4) indeksi, karaciðer yet-mezliðini ve karaciðer fibrozunu saptamak için noninvaziv bir puanlama yöntemidir. Bu çalýþmada, kalp cerrahisi hastalarýnda ameliyat sonrasý er-ken dönemde ölçülen FIB-4 indeks deðeri deðiþikliklerinin morbidite ve erken mortalite üzerine etkisinin incelenmesi amaçlandý.
Yöntem: Son iki yýlda (2020-2021) standart sternotomi ile elektif koroner arter baypas greft cerrahisi geçiren 80 yaþýn altýndaki hastalar çalýþmaya alýndý. Çalýþmada ameliyat öncesi ve ameliyat sonrasý dönemde ölçülen FIB-4 indeksinin ameliyat öncesi ve ameliyat sonrasý dönemdeki deðiþi-mi deðerlendirildi. Hastalarýn demografik deðerleri, perioperatif kompli-kasyonlar, kanama miktarý, verilen toplam sývý miktarý ve kardiyovasküler baypas sýrasýndaki kan gazý deðerleri kaydedildi.
Bulgular: Hastalar, FIB-4 indeksi 3,25'in altýnda (Grup 1) ve üstünde (Grup 2) olanlar olarak iki gruba ayrýldý. Grup 1 41 (%27,2) hastadan, grup 2 ise 110 (%72,8) hastadan oluþuyordu. Ortalama entübasyon süresi grup 2'de daha yüksek olmasýna raðmen gruplar arasýnda anlamlý fark bulunmadý. Yoðun bakýmda kalýþ süresi grup 2'de anlamlý olarak daha yüksekti (p=0,033). Otuz günlük mortalite karþýlaþtýrýldýðýnda gruplar ara-sýnda fark bulunmadý (p=0,684).
Sonuç: Kalp cerrahisi için önemli bir morbidite kriteri olan FIB-4 indeksi yüksek olan hastalarýn yoðun bakýmda kalýþ süresinin daha uzun olduðu görüldü. Kalp cerrahisi hastalarýnda morbiditeyi tahmin etmede posto-peratif dönem FIB-4 indeksinin etkili olabileceðini düþünüyoruz.

Amaç: Bu çalýþmada, tek akciðer ventilasyonunun serebral oksijenizasyon ve nörokognitif fonksiyonlar üzerine etkisinin gösterilmesi amaçlandý. Yöntem: Prospektif planlanan bu çalýþmaya torasik cerrahi geçirecek, bir saatten uzun süre tek akciðer ventilasyonu uygulanacak ASA I-III 50 has-ta dahil edildi. Preoperatif nörokognitif fonksiyonlarý deðerlendirmek için standardize mini mental test uygulandý. Hastalar nondesatüre (n=32) ve desatüre (n=18) olmak üzere iki gruba ayrýldý. Postoperatif üçüncü ve ye-dinci gün ayný test tekrarlandý.
Bulgular: Desatüre grubun yaþ ortalamasý, ASA skoru, cerrahi ve tek ak-ciðer ventilasyonu süresi nondesatüre gruptan istatistiksel olarak anlamlý derecede yüksek, bazal rSO2 deðerleri ise düþük bulundu (p<0,05). Her iki grupta postoperatif üçüncü günde standardize mini mental test deðerle-rinde düþme gözlendi ancak düþmeler desatüre grupta üçüncü ve yedinci günlerde anlamlý bulundu (p=0,002, p=0,014). Desatüre grupta preopera-tif standardize mini mental test deðerlerine göre postoperatif üçüncü ve yedinci gündeki yüzde deðiþimler ile bazale göre rSO2’de yüzde deðiþimler arasýnda istatistiksel olarak anlamlý korelasyon saptandý. Kalp atým hýzý ve end tidal CO2 deðerleri de desatüre grupta düþük bulundu (p<0,05). Her iki grupta lateral dekübit pozisyonda ortalama arter basýncý ile rSO2 arasýn-da pozitif yönde anlamlý korelasyon gözlendi.
Sonuç: Tek akciðer ventilasyonunda birçok mekanizmanýn serebral de-satürasyona sebep olabileceðini; bunun serebral oksimetre ile yakýn taki-binin gerektiðini ve böylelikle postoperatif nörokognitif disfonksiyonun ve diðer komplikasyonlarýn önüne geçilebilir.

Amaç: Solunumsal komplikasyonlar, akciðer rezeksiyonu sonrasý mor-talite ve morbidite insidansýný artýrmada önemli bir yere sahiptir. Tercih edilen cerrahi yöntemin yaný sýra hastanýn ameliyat öncesi medikal du-rumu komplikasyonun ciddiyetini belirler. Bu çalýþmanýn amacý, akciðer rezeksiyonu yapýlan hastalarýn peroperatif özellikleri ile pulmoner komp-likasyon geliþimi arasýndaki iliþkiyi deðerlendirmektir.
Yöntem: Çalýþmada, 2017-2020 yýllarý arasýnda ameliyat edilen 1186 olgu geriye dönük olarak incelendi ve pulmoner komplikasyon geliþen 124 hasta belirlendi. Ayný dönemde, komplikasyon geliþmeyen ve ardýþýk ame-liyat edilen 215 hasta kontrol grubu olarak tanýmlandý. Gruplar, pulmoner komplikasyonda risk faktörlerini deðerlendirmek için karþýlaþtýrýldý.
Bulgular: Yaþ ortalamasý 58,9±12,1 yýl (18-83 yýl) olan hastalarýn 278’i (%82) erkekti. Çalýþmada 65 yaþ üstü olmanýn, erkek cinsiyetin, kronik kalp yetmezliði, koroner arter hastalýðý ve kronik obstrüktif akciðer hasta-lýðý varlýðýnýn, pnömonektominin, intraoperatif kan ürünleri kullanýmýnýn, kanamaya baðlý yeniden operasyonun, operasyon süresinin dört saatten fazla olmasýnýn ve peroperatif inotrop kullanýmýnýn pulmoner komp-likasyon geliþimi açýsýndan istatistiksel olarak anlamlý olduðu görüldü. Pulmoner komplikasyon için baðýmsýz deðiþkenler; intraoperatif inotrop kullanýmý, preoperatif antikoagülan kullanýmý, kanamaya baðlý revizyon, yüksek “Sequential Organ Failure Assessment (SOFA)” skoru, düþük birinci saniyedeki zorlu ekspiratuvar volüm 1 (FEV1) ve düþük preoperatif he-moglobin deðerleri olarak bulundu.
Sonuç: Akciðer rezeksiyonu sonrasý ortaya çýkan pulmoner komplikasyon-da birçok risk faktörü tanýmlanmýþtýr. Bu çalýþmada, pulmoner komplikas-yon için baðýmsýz risk faktörleri; intraoperatif inotrop kullanýmý, preoperatif antikoagülan kullanýmý, kanama nedeniyle revizyon, yüksek SOFA skoru, düþük FEV1 ve düþük preoperatif hemoglobin deðerleri olarak tespit edildi.

Amaç: Toraks travmalarýna baðlý geliþen yelken göðüs; ciddi morbidi-te ve mortalite sebebidir. Bu çalýþmada, yelken göðüs tanýsýyla takip ve tedavi edilen hastalarýn yoðun bakým ünitesinde ve hastanede kalýþ sü-releri ile mekanik ventilasyonda geçirdikleri süreye etki eden faktörlerin araþtýrýlmasý amaçlandý.
Yöntem: Bu çalýþma geriye dönük olarak tasarlandý. Tedavi yönteminin (medikal/cerrahi), demografik verilerin, hemotoraks ve pnömotoraks ge-liþiminin, mekanik ventilatörde geçen sürenin ve yoðun bakým ünitesin-de kalma süresinin taburculuk süresine etkileri incelendi.
Bulgular: Otuz hasta çalýþmaya dahil edildi. Yaþ ortalamasý 50,1±20,6 (5’i kadýn, 25’i erkek) yýl idi. Hastalarýn 18’i (%60) medikal tedavi, 12’si (%40) cerrahi tedavi alýyordu. Cerrahi tedavi alan has-talarda mekanik ventilatöre baðlanma oraný daha yüksek olmasýna raðmen mekanik ventilatörde kalýþ süresi daha kýsa bulundu. Erkek hastalarda ve hemotoraks geliþen hastalarda hastanede kalýþ süresi daha uzun tespit edildi.
Sonuç: Yelken göðüs tanýsýyla takip edilen hastalarda yoðun bakým ünitesinde ve hastanede, mekanik ventilatörde kalýþ sürelerini etkileyen faktörler incelendiðinde; cerrahi kot fiksasyonu uygulanan hastalarda mekanik ventilasyonda kalma süresinin kýsaldýðý, hemotoraks geliþen hastalarda ve erkek hastalarda ise hastanede kalma süresinin uzadýðý görüldü.

Amaç: Toraks cerrahisi ameliyatlarýnda çeþitli endikasyonlarla santral ve-nöz kateter yerleþtirilmekte ve postoperatif erken dönemde akciðer grafisi çekilmektedir. Çalýþmanýn amacý, santral venöz kateter yerleþtirilen toraks cerrahisi yapýlan hastalardaki kateter malpozisyonlarýnýn insidansýný belir-lemektir.
Yöntem: Göðüs cerrahisi kliniði tarafýndan ameliyat edilen hastalarýn (beþ yýl) akciðer grafileri incelendi. Alt süperior vena kavadan atriyokaval bileþkeye kadar olan bölge “pozisyon 1”, orta-üst süperior vena kava böl-gesi “pozisyon 2”, sað atriyum “pozisyon 3”, bu bölgeler dýþýndaki bölgeler “pozisyon 4” olarak adlandýrýldý. Pozisyon 1 “malpozisyon yok”, pozisyon 2, 3 ve 4 “malpozisyon var” olarak deðerlendirildi.
Bulgular: Çalýþmada 392 hastanýn verileri deðerlendirildi. En fazla malpozisyon sol internal juguler ven (%73,9) ve sol subklavyen venden (%62,2) yerleþtirilen kateterlerde tespit edildi. Tüm kateterlerin %50,2’si-nin uygun pozisyonda yerleþim gösterdiði saptandý. Santral venöz kate-ter ucu pozisyonlarýna göre santral venöz kateter giriþ yerleri arasýnda istatistiksel olarak anlamlý fark tespit edildi (p<0,001). Soldan yerleþtirilen kateterlerin malpozisyonlarýnýn karinanýn yukarýsýnda pozisyon 2’de ol-duðu, saðdan yerleþtirilen kateterlerin malpozisyonlarýnýn ise daha fazla oranda sað atriyumda pozisyon 3’te olduðu belirlendi.
Sonuç: Santral venöz kateterlerin istenilen pozisyon dýþýnda yerleþim gös-termesi göz ardý edilmesine raðmen sýk olarak karþýlaþýlan bir durumdur. Malpozisyona yol açabilecek faktörlerin bilinmesi ve buna uygun önlemle-rin alýnmasýnýn malpozisyon riskini azaltabileceðini düþünmekteyiz.

Amaç: Bu çalýþmada, “Coronavirus Disease-2019 (COVID-19)”a yakala-nan yoðun bakým hastalarýný octogenarian ve nonagenarian grup ve 80 yaþýndan genç hastalar olarak gruplandýrarak demografik ve klinik özel-liklerinin, yoðun bakýmdaki destek tedavilerinin, mortalite oranlarýnýn ve mortaliteye etkili faktörlerin belirlenmesi hedeflendi.
Yöntem: Retrospektif gözlemsel bu çalýþmaya, 19 Mart 2020-31 Mart 2021 tarihleri arasýnda COVID-19 yoðun bakým ünitelerinde yatan po-limeraz zincir reaksiyonu pozitifliði ile COVID-19 tanýsý alan ≥18 yaþ has-talar dahil edildi.
Bulgular: Polimeraz zincir reaksiyonu pozitif 1004 hastanýn %58,7’si er-kek, en genç hasta 20, en yaþlý hasta 100 yaþýndaydý. Grup 1’de (20-79 yaþ) 738, grup 2’de (≥80 yaþ) 266 hasta vardý. Cinsiyet, akut fizyoloji ve kronik saðlýk deðerlendirmesi II (APACHE II) skoru, entübasyon ihtiyacý, vazop-resör/inotrop ihtiyacý ve bakým ihtiyacý olan hastalar grup 2’de daha faz-laydý (hepsi için p<0,001). Sadece grup 1’deki hastalara ekstrakorporeal membran oksijenasyonu uygulandý. Hipertansiyon, kardiyovasküler sis-tem, solunum sistemi ve nörolojik hastalýklar, komorbidite sayýsý ve mor-talite oraný grup 2'de anlamlý olarak yüksekti (sýrasýyla; p<0,001, p=0,001, p=0,006, p<0,001, p<0,001, p<0,001). Yaþ, erkek cinsiyet, hipertansiyon, entübasyon ve vazopresör/inotrop ihtiyacý mortalite prediktörleri olarak belirlendi.
Sonuç: COVID-19, yoðun bakým ünitesindeki octogenarian ve nonage-narian popülasyonda daha þiddetli ve ölümcül olabilir.

Amaç: Dünya Saðlýk Örgütü 11 Mart 2020 tarihinde, yeni koronavirüsü (COVID-19) küresel bir salgýn olarak ilan etti. Bu çalýþma, anesteziyoloji ve reanimasyon hekimlerinin pandemi döneminde Türkiye Cumhuri-yeti Saðlýk Bakanlýðý tarafýndan yayýnlanan anesteziyoloji uygulama-larýna iliþkin bilgilerini, Türkiye'deki farkýndalýklarýný deðerlendirmeyi amaçlamaktadýr.
Yöntem: Tanýmlayýcý kesitsel tipteki bu çalýþmaya, Türk Anesteziyoloji ve Reanimasyon Derneði üyesi 2834 anestezi uzmaný hekim dahil edilmiþ-tir. Veriler, ulusal ve yerel etik kurul onayýndan sonra SurveyMonkey (San Mateo, CA) web sitesi tarafýndan hazýrlanan bir anket formu kullanýlarak sekiz hafta boyunca çevrimiçi olarak toplanmýþtýr.
Bulgular: Çalýþmaya 332 hekim (araþtýrma görevlileri ve uzman he-kimler) dahil edilmiþtir. 18 katýlýmcý sadece onam verdiði ve sorularý yanýtlamadýðý için çalýþmadan çýkarýldý. Katýlýmcýlarýn pandemi döne-minde korunma olanaklarýna iliþkin farkýndalýk düzeylerinin yüksek, ameliyathaneye hazýrlýk ve vaka yönetimine iliþkin farkýndalýk düzeyle-rinin düþük, normalleþme sürecini anlama düzeylerinin yüksek olduðu belirlendi.
Sonuç: Anesteziyoloji ve reanimasyon doktorlarý, COVID-19 perioperatif yönetimi konusunda orta düzeyde bir anlayýþa ve farkýndalýða sahipti. Hekimlerin kiþisel koruyucu ekipman (KKE), ekipman dezenfeksiyon protokolü ve genel anestezi için algoritmalar konusunda yetersiz bil-giye sahip olduklarý gözlemlendi. Güncel bilgilere eriþimin daha kolay olduðu günümüzde, COVID-19 pandemisini yöneten anesteziyoloji ve reanimasyon hekimleri arasýnda bilgi ve farkýndalýðýn en üst düzeyde tu-tulmasý, eðitimlerin sürekliliðinin saðlanmasý, ekip üyelerine aktarýlmasý ve taþýnmasý kritik önem taþýmaktadýr.

Amaç: Bu çalýþmada nötrofil-lenfosit oranýnýn prognostik deðerini ve yaþ, cinsiyet ve komorbiditelerin mortalite üzerine etkisini araþtýrmayý amaçladýk.
Yöntem: Çalýþmamýza bilgisayarlý toraks tomografisinde buzlu cam opa-sifikasyonu olan ve Polimeraz Zincir Reaksiyonu (PCR) testi pozitif olan 100 hasta dahil edildi. Hastalarýn demografik verileri, laboratuvar verileri ve komorbiditeleri kaydedildi.
Bulgular: Çalýþmaya katýlan hastalarýn 65'i (%65) erkekti. Hastala-rýn yaþ ortalamasý 66 (21,5) idi. Mortalite oraný %27 olarak bulundu (n=27) Yüksek nötrofil-lenfosit oraný, düþük lenfosit sayýsý, yüksek üre ve kreatin seviyeleri mortalite açýsýndan anlamlýydý. Ayrýca ileri yaþ, diabetes mellitus ve hipertansiyon da mortaliteyi etkileyen diðer faktörlerdir.
Sonuç: Nötrofil-lenfosit oraný basit ve ekonomik olduðu için yalnýzca bir prognostik belirteç olarak kullanýlabilir.

Amaç: “Coronavirus Disease-2019 (COVID-19)” pandemisi sýrasýnda pulmoner emboli olgularýnda önemli bir artýþ oldu. Bu çalýþmada, yük-sek riskli pulmoner emboli tanýsýyla tedavi edilen hastalarda COVID-19 pozitifliðinin morbidite ve mortalite üzerine etkilerinin karþýlaþtýrýlmasý amaçlandý.
Yöntem: Bu tek merkezli gözlemsel çalýþmada, 1 Ocak 2019-1 Ocak 2021 tarihleri arasýnda merkezimize pulmoner emboli tanýsýyla sevk edi-len hastalar geriye dönük olarak deðerlendirildi. Avrupa Kardiyoloji Der-neði pulmoner emboli kýlavuzlarýna göre orta ve düþük riskli pulmoner emboli hastalarý, bilgisayarlý tomografi pulmoner anjiyografi yapýlmayan veya tedaviyi kabul etmeyen hastalar çalýþma dýþý býrakýldý. Çalýþmaya alýnan hastalar COVID-19 olan ve olmayan olarak iki gruba ayrýlarak de-mografik veriler, komorbiditeler, semptomlar, pulmoner arter dýþýndaki damarlarda tromboembolizm, laboratuvar parametreleri, tedaviler ve prognoz karþýlaþtýrýldý.
Bulgular: Çalýþma süresi boyunca toplam 384 pulmoner emboli olgusu tespit edildi. Bunlardan orta veya düþük risk kategorisindeki 322 olgu, bilgisayarlý tomografi pulmoner anjiyografi yapýlmayan 21 olgu ve trom-bolitik tedaviyi kabul etmeyen bir olgu çalýþma dýþý býrakýldý. Toplam 40 olgu dahil edildi. COVID-19 olan ve olmayan gruplar sýrasýyla 23 ve 17 hastadan oluþuyordu. COVID-19 olan hastalar grubunda inflamatuvar belirteçler daha yüksek, Wells skoru daha düþük ve pulmoner arter dýþýn-daki damarlarda daha fazla tromboembolizm görüldü. Diðer laboratuvar parametreleri, demografik veriler, komorbiditeler, semptomlar, tedavi ve prognoz açýsýndan iki grup benzerdi.
Sonuç: COVID-19'un pulmoner emboli etiyolojisinde yer almasý mor-taliteyi deðiþtirmezken, inflamasyonu önemli ölçüde artýrarak pulmo-ner alan dýþýnda hem venöz hem de arteriyel sistemlerde daha fazla tromboz geliþimine neden olabilir. Ancak çalýþmamýzda COVID-19 pul-moner emboli olgularýnda Wells skorlarýnýn düþük olmasý, COVID-19 hastalarýnda pulmoner emboli riskini tespit etmek için yeni klinik de-ðerlendirme araçlarýna ihtiyaç olduðunu göstermektedir.

Amaç: Son zamanlarda hekimler, “Coronavirus Disease-2019 (CO-VID-19)” hastalýðýný geçirdikten sonra göðüs aðrýsý ve nefes darlýðý þikâ-yeti olan çok sayýda hastayla karþýlaþmaktadýr. Bununla birlikte, bu semp-tomlarýn kardiyovasküler sistem patolojisiyle iliþiði de tam olarak açýklýða kavuþmadý. Bu sebeple, COVID-19 sonrasý göðüs aðrýsý ve dispnesi olan poliklinik hastalarýnda kalp fonksiyonlarýnýn 2D speckle tracking ekokar-diyografi (2D-STE) kullanýlarak deðerlendirilmesi amaçlandý.
Yöntem: Bu kesitsel çalýþmaya, 15 Haziran 2021-15 Temmuz 2021 tarih-leri arasýnda kardiyoloji polikliniðine baþvuran ardýþýk hastalar alýndý. Baþ-vurudan 1-2 ay önce COVID-19’dan iyileþen toplam 78 hasta çalýþmaya dahil edildi. Tüm hastalarýn elektrokardiyografisi ve 2D-STE görüntüleri incelendi. Bulgular, cinsiyet ve yaþ bakýmýndan benzer olan 67 saðlýklý yetiþkinden oluþan kontrol grubuyla karþýlaþtýrýldý.
Bulgular: Ortanca yaþ 38 (IQR: 34-45) idi ve hastalarýn %64,1'i kadýndý. Laboratuvar, elektrokardiyografi ve ekokardiyografi bulgularý açýsýndan hasta ve kontrol grubu arasýnda anlamlý fark bulunamadý. Ayrýca hem hasta hem de kontrol gruplarýnda sol ventrikül global longitudinal strain ölçümleri normal sýnýrlar içindeydi ve anlamlý bir fark göstermedi (-20,5 [-21,8- -17,9] vs. -19,8 [-21,4- -18,9], p=0,894).
Sonuç: COVID-19 geçiren hastalarýn göðüs aðrýsý ve dispne þikayetleri, COVID-19 hastalýðýný ayakta atlatan genç eriþkinlerde olasý kardiyovaskü-ler tutulum ile iliþkili deðildir.

Amaç: Hem obezite hem de laparoskopik cerrahi yöntemler atelektazi için predispozan faktörlerdir. Bu nedenle çalýþmada, laparoskopik bari-yatrik cerrahi geçiren hastalarda akciðer ultrasonu ile atelektazi geliþimi-nin ve insidansýnýn deðerlendirilmesi amaçlandý.
Yöntem: Prospektif gözlemsel bu çalýþmaya, laparoskopik bariyatrik cer-rahi uygulanan, 18-65 yaþ arasý, beden kitle indeksi ≥30 kg/m2, ASA II-III olan 143 hasta dahil edildi. Akciðer ultrasonu protokolüne göre ameliyat öncesi ve ameliyat sonrasý birinci saatte her iki hemitoraksta toplam 12 alan (üst ve alt bölgelere ayrýlan ön, yan ve arka alanlar) tarandý. Perio-peratif dönemde vital deðerler ve mekanik ventilasyon deðerleri kayde-dildi. Görüntüler akciðer ultrasonu kullanýmýnda deneyimli iki anestezi uzmaný tarafýndan modifiye akciðer ultrasonu skorlama sistemine (LUS) göre kör olarak deðerlendirildi.
Bulgular: Ameliyat öncesi ve sonrasý LUS skorlarý karþýlaþtýrýldý-ðýnda her iki ön üst alan hariç tüm alanlarda LUS skorunda artýþ gözlendi (p<0,001). Bu artýþ özellikle akciðerlerin arka ve alt kýsýmla-rýnda daha belirgindi. Atelektazi geliþme sýklýðý %81,1 idi. Entübas-yon sonrasýna göre pnömoperitonyum süresince ve postoperatif dönemdeki pCO2 deðerleri artarken (p<0,001), pO2 deðerleri azaldý (p<0,001). Pnömoperitonyumla Ppeak deðerleri artarken kompliyans deðerleri azaldý.
Sonuç: Akciðer ultrasonu obez hastalarda atelektazi tanýsýnda kullaný-labilir. Laparoskopik bariyatrik cerrahi uygulanan hastalarda atelektazi yüksek oranda görülmektedir.

Amaç: Perioperatif transözefageal ekokardiyografi sýrasýnda ortaya çýkan artefaktlar, hatalý veya eksik tanýya, sonuçta da yanlýþ tedavi ya da cerrahi yönlendirmeye neden olabilir. Bu çalýþmada, perioperatif transözefageal ekokardiyografi görüntülemesi sýrasýnda ortaya çýkan artefaktlarýn insi-dansýnýn, cinsinin ve etiyolojilerinin araþtýrýlmasý amaçlandý.
Yöntem: Kalp cerrahi operasyonu uygulanan hastalarýn kaydedilmiþ transözefageal ekokardiyografi kayýtlarý ekokardiyografi cihazýnýn arþi-vinden tarandý. Görüntülerde oluþan artefaktýn tipi ve artefakta neden olan faktörler kaydedildi.
Bulgular: Çalýþmada, 50’si erkek, 36’sý kadýn toplam 86 hastanýn görün-tüleri tarandý. Doksan dördü sabit, 764’ü hareketli görüntü olmak üzere toplam 858 pencere izlendi. Artefakt içeren 159 (%19) görüntü vardý ve en sýk gözlenen artefakt akustik gölgelenmeydi (p<0,05). Çizgisel arte-fakt ve kuyruklu yýldýz görünümü insidansý da diðer artefaktlara göre is-tatistiksel olarak anlamlý düzeyde yüksekti (p<0,05). Akustik gölgelenme olan olgularda etiyolojik faktörler incelendiðinde 28 (%64) olguda anülüs ve ringler, 9 (%20) olguda kalsifikasyonlar ve 7 (%16) olguda da kateter-lerin bu artefakta neden olduðu saptandý. Anülüs ve ringlerden kaynaklý artefakt insidansý istatistiksel olarak anlamlý düzeyde yüksekti (p<0,05). Kuyruklu yýldýz artefaktý araþtýrmamýzda 30 (%19) olguda mevcuttu ve etiyolojik faktörler sýrasýyla %66 aortik plak, %17 hava kabarcýklarý ve %17 prostetik kapaklar olarak tespit edildi (p<0,05).
Sonuç: Ýncelediðimiz transözefageal ekokardiyografi görüntülerinin yaklaþýk beþte biri artefakt içermekteydi. Bu artefaktlar içinde en sýk göz-lenenler akustik gölgelenme, çizgisel artefakt ve kuyruklu yýldýz görünü-müydü. Etiyolojik faktörler sýklýkla kalp içindeki yabancý materyaller ve kalsifikasyonlardý.

Amaç: Bu çalýþmanýn amacý, pediatrik kalp cerrahisi yoðun bakým üni-tesinde arteriyel switch ameliyatý uygulanan hastalarda mortaliteyi be-lirlemede “Pediatric Risk of Mortality (PRISM)” skorunun güvenilirliðini ve geçerliliðini araþtýrmak, bu skorlama sistemlerini Akut Fizyoloji ve Kronik Saðlýk Deðerlendirmesi II (APACHE II) skorlama sistemiyle karþýlaþtýrmak, pediatrik yaþ grubuna göre modifiye edilerek, hasta özelliklerine ve yoðun bakým koþullarýna göre en uygun skorlama sistemini oluþturmaktýr.
Yöntem: Dr. Siyami Ersek Göðüs Kalp ve Damar Cerrahisi Eðitim ve Araþ-týrma Hastanesi Pediatrik Kalp Cerrahisi Yoðun Bakým Ünitesinde Ocak 2005-Aðustos 2011 tarihleri arasýnda 0-1 ay aralýðýndaki 124 hasta retros-pektif olarak çalýþmaya dahil edildi.
Bulgular: Birinci gün PRISM skoru ile mekanik ventilasyon süresi arasýnda-ki iliþkiyi belirlemek için yapýlan korelasyon analizine göre skorlar arasýnda pozitif ve anlamlý bir iliþki saptandý (r=0,342; p<0,001). Bu sonuçlara göre birinci gün PRISM skoru arttýkça mekanik ventilasyon süresi de artmaktadýr. Birinci gün ve üçüncü gündeki PRISM skorlarý, sað kalanlara kýyasla eksitus olan hastalarda anlamlý derecede yüksek saptandý (p<0,001, p=0,049). So-nuçlar %95 güven aralýðýnda deðerlendirildi.
Sonuç: PRISM skorunun literatürde olduðu gibi yoðun bakým ünite-mizde de mortaliteyi tahmin etmede önemli bir gösterge olduðu gö-rüldü. Ülke genelinde çocuk yoðun bakým ünitelerindeki tedavi hiz-metlerinin ve sonuçlarýnýn iyileþtirilmesi için daha fazla hasta grubunda çok merkezli çalýþmalarýn planlanmasý gerekmektedir.

Amaç: Radyofrekans kateter ablasyonu yapýlan pediatrik olgularda ka-bul görmüþ standart bir anestezi yöntemi yoktur. Bu hastalarýn anestezi yönetiminin amacý, kalp ve solunum fonksiyonlarýnda minimal dep-resyona neden olurken yeterli analjezi, sedasyon ve hareketsizliði sað-layabilmektir. Bu çalýþmada, propofol-ketamin kombinasyonunun bu hastalarda hemodinamiyi, sedasyon düzeyini ve derlenme süresini nasýl etkilediði incelendi.
Yöntem: Temmuz 2019-Ekim 2019 tarihleri arasýnda kurumumuzda elektrofizyoloji laboratuvarýnda radyofrekans kateter ablasyon yapýlan çocuk hastalarýn verileri prospektif olarak toplandý. Hastalarýn demogra-fik verileri, intraoperatif kalp hýzý, ortalama arteriyel kan basýncý, periferik oksijen satürasyonu, end-tidal CO2 deðeri, bispektral indeks (BIS) deðeri ve komplikasyonlar kaydedildi.
Bulgular: Çalýþmaya 113 hasta alýndý. Yirmi bir hastada iþlemin beþinci dakikasýnda kalp hýzýnda %20’den fazla artýþ görüldü (p<0,001). On bir hastada iþlemin 30. dakikasýnda %20’den fazla kalp hýzý artýþý gözlendi (p<0,05). Ortalama end-tidal CO2 deðeri 37,8±1,86 idi (35-40). Beþinci dakikadan sonra ortalama BIS deðeri 40’ýn altýndaydý. En sýk görülen komp-likasyon sekresyonlarda artýþtý.
Sonuç: Bu araþtýrma, radyofrekans kateter ablasyonu uygulanan pedi-atrik olgularda, ketamin-propofol kombinasyonunun, derlenme süresini uzatmadan optimal ortalama arter basýncý ve kalp hýzýný koruduðunu göstermektedir.