GÝRÝÞ ve AMAÇ: Levosimendan (LVS) Phosfodiestheraz III’ü inhibe eder ve ATP-duyarlý K+ kanallarýný açar. Anti-oxidan, antiinflammatuar, inotropik ve vasodilatator etkileri ile kardiyoprotektiftir. LVS, kardiyak cerrahi sýrasýnda düþük düþük ejeksiyon fraksiyonlu hastalarda kullanýmý tercihedilir. Böylece nöronlarý indirekt olarak koruduðu bildirilmiþtir. Ancak, nöronlar üzerine direk etkileri bilinmemektedir. Biz, fare kökenli nöroblastoma hücre dizinini kullanarak (NB2a) hücrelerle ilaç etkileþiminin olduðu kültürde LVS’nin direkt nöroprotektif etkilerini araþtýrdýk
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu amaçla, LVS (0,1, 0,3, 1, 3, 10, 30 and 100 μM)’nýn nöroprotektif etkileri, direkt toksik etkileri için appopitozis TUNEL metot ile ve hücre canlýlýðý için MTT ile test edildi. Ayný zamanda LSV’nýn orta ve kronik toksik etkileri için nörit uzamasý ölçüldü.
BULGULAR: LVS hücre çoðalmasýna negatif etki etmedi. Apopitotik hücrelerin sayýsý kontrol hücrelerininkinden farklý deðildi (p>0.05). Buna ek olarak, nörit inhibisyonunun görülmediði NST ile tüm konsantrasyonlarda orta derecede nörotoksik etki yoktu. 1 μM konsantrasyonda LVS, nöroprotektif ve fonksiyonel etkiyi açýkça gösteren nörit uzamasýný anlamlý olarak artýrdý.
TARTIÞMA ve SONUÇ: LVS'nýn kültürde direkt nöroprotektif etkileri klinik kullaným için önemli olabilir. LVS, travma veya iþlemin kendisinin doðasýnda olabilen beyin hasarlarý için riskli hastalarda güvenle kullanýlabilir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Sempatektomi, plevral biyopsi, akciðer parankim biyopsisi, plöredezis ve büllektomi gibi minör Video Yardýmlý Torakoskopik Cerrahi (VATS) prosedürlerde, klasik entübasyonla tek akciðer ventilasyon tekniðine alternatif olarak Non-Entübe VATS (NIVATS) tekniði kullanýmý giderek artmaktadýr. Amacýmýz, bilateral ve uniportal sempatektomilerde klasik entübasyon yöntemi ile supraglottik bir hava yolu aracýyla spontan solunum korunarak uygulanan NIVATS tekniðini, uygulanabilirlik ve perioperatif etkiler açýsýndan karþýlaþtýrmaktý.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Hastalar, Laringeal Mask Airway (LMA) veya Çift Lümenli Tüp (ÇLT) kullanýmýna göre Grup LMA (n: 20) ve Grup ÇLT (n: 20) olarak iki grupta deðerlendirildi. Her iki grubun demografik verileri, anestezi ve cerrahi süreleri, solunum parametreleri, cerrahi zorluk deðerlendirmesi, anestezi sonrasý bakým ünitesindeki aðrý skoru, analjezik ajan kullanýmý ve kalýþ süresi; postoperatif oral alým ve mobilizasyon baþlangýç süreleri, postoperatif takiplerindeki aðrý skorlarý, hava kaçaðý, pnömotoraks, hava kaçaðý, boðaz aðrýsý, bulantý-kusma komplikasyonlarý ve hastanede kalýþ süreleri karþýlaþtýrýldý.
BULGULAR: : Anestezi indüksiyon süresi LMA grubunda belirgin olarak düþük bulundu (p<0,001). Maksimum solunum sonu karbondioksit (EtCO2), minimum periferal oksijen satürasyonu (SpO2), maksimum solunum sayýsý LMA grubunda anlamlý olarak yüksekti (p<0,001). Ortalama inspire edilen oksijen fraksiyonu (FiO2) ve ortalama tidal volüm ÇLT grubunda anlamlý olarak yüksek bulundu (p<0,05). Cerrahi uygulanabilirlik açýsýndan iki grup arasýnda istatistiksel olarak anlamlý bir fark görülmedi. Postoperatif dönemde oral beslenmeye baþlama ve mobilize olma zamanlarý arasýnda anlamlý fark bulundu (p<0,05). Diðer aðrý skorlarý, postoperatif komplikasyonlar ve hastanede kalýþ süreleri arasýnda istatistiksel olarak anlamlý bir fark görülmedi.
TARTIÞMA ve SONUÇ: VATS Sempatektomi vakalarýnda LMA ile spontan solunum korunarak iyatrojenik açýk pnömotoraks oluþturulduðunda NIVATS anestezi tekniðinin etkili ve güvenli bir þekilde kullanýlabileceði kanýsýndayýz.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Perkutan dilatasyon trakeostomi yöntemlerinden Griggs (GWDR) ve Ciaglia Blue Rhino’yu (CBR) avantajlarý ve dezavantajlarý ile deðerlendirip birbirlerine üstünlüklerini saptamak.
YÖNTEM ve GEREÇLER: 2015-2016 yýllarý arasýnda ICU’da percutan dilatasyon trakeostomi yapýlan toplam 84 hasta çalýþmaya dâhil edildi. Hastalarýn 42’sine Ciaglia metodu, 42’sine Griggs metodu ile bronkoskopi klavuzluðunda trakeostomi açýldý. Hastalarýn bütün verileri kayýt edildi.di.
BULGULAR: Çalýþma populasyonun yaþ medianlarý 65.5 (16-88) CBR, 66,5 (17-83) GWDR yýldý (p>0.05). CBR grubunda iþlem süresi medyan 4 dk. (range: 3,5-10), GBWR grubunda 4,5 dk. (3,5-11) idi (p>0.05). CBR grubunda toplam 20 hastada minör komplikasyon görülürken, GDWR grubunda 26 hastada minör komplikasyon görüldü. CBR grubunda toplam 13 hastada major komplikasyon görülürken, GDWR grubunda toplam 10 hastada major komplikasyon görüldü. Major ve minör komplikasyonlar her 2 grupta tek tek karþýlaþtýrýldýðýnda anlamlý bir fark yoktu. Her iki grubun iþlem sonrasý ICU’da kalýþ süreleri karþýlaþtýrýldýðýnda GDWR grubunda anlamlý olarak düþüktü (p=0.03). Obezitenin komplikasyon geliþme riskini 22.89 (%95CI: 5.85-89.55, p=0.01) arttýrdýðý gözlendi.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Çalýþmada, hem GDWR yöntemi hem de CBR yöntemi arasýnda küçük farklar dýþýnda önemli bir farka rastlanmadý. Her iki yöntemin etkili ve güvenli olduðu gözlendi.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: There were no significant differences between GDWR and CBR methods except for small differences. Both methods were found to be effective and safe.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Kasým 2013 - Aralýk 2017 tarihleri arasýnda ciddi aort darlýðý nedeniyle kardiyoloji kliniði tarafýndan TAVÝ iþlemi uygulanan hastalarýn arþiv kayýtlarý incelenerek, uygulanan anestezi yaklaþýmlarý, iþleme ait özellikler ve hasta sonuçlarý deðerlendirildi.
BULGULAR: 100 (50 kadýn/50 erkek) TAVÝ olgusunun 15’ine genel anestezi (GA), 49’una lokal anestezi-sedasyon (LS), 36’sýna lokal anestezi-monitörize anestezi bakýmý (LM) uygulanmýþtý. LM grubunda, anestezi ve iþlem süreleri, GA ve LS gruplarýna göre anlamlý þekilde kýsaydý (p<0.05). Vazoaktif ajan, sývý infüzyonu ve yoðun bakým (YBÜ) kalýþ süreleri GA grubunda yüksekti (p<0.05). Otuz günlük mortalite tüm gruplarda %14 iken, GA grubunda mortalite oraný LS ve LM gruplarýndan anlamlý derecede yüksek bulundu (p=0.007).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Teknolojik ilerlemeler ve deneyimlerin artýþýyla, TAVÝ için GA gereksinimi azalmýþ ve saðladýðý avantajlar ile keskin bir þekilde LS ve LM uygulamalarýna kaymýþtýr. Ancak, iyi hasta sonuçlarý için anestezi tekniðinden baðýmsýz olarak, intraoperatif dönemde tüm hastalar yakýn takip edilmelidir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Kardiyovasküler cerrahide postoperatif infeksiyonlarýn önlenebilmesi preoperatif infeksiyonlarýn
tedavisiyle olasýdýr. Ancak, klinik yakýnmasý olmayan, tüm laboratuvar bulgularý normal alt solunum yolu
veya üriner sistem kolonizasyonu olan kültür (+) hastalarda üzerinde düþünce birliðine varýlmýþ rutin klinik
protokol yoktur. Çalýþmamýzda, klinik muayene, laboratuvar bulgularý normal olan hastalardan preoperatuvar
alýnan trakeal/idrar kültürlerinin sonuçlarýný ve üreme saptanan kolonize hastalarda bunun kliniðe
yansýmasýný irdeledik. Böylece major risk gruplarýný tanýmlamayý, olasý klinik sonuçlarý paylaþmayý amaçladýk.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Hastanemizde, Ocak 2016-Haziran 2019 arasýndaki muayene bulgularý ve laboratuvar bulgularý normal olan KVC hastalarýndan ameliyattan önce trakeal/idrar kültürü alýndý. Hastalar retrospektif olarak kültürlerinde üreme olmayan (G-I) ve olan (G-II) 2 gruba ayrýlarak demografik bulgular, risk faktörleri, kros klamp-baypas pompa süreleri, yoðun bakým-hastane yatýþ süresi, kan ürünleri tüketimi, majör komplikasyonlar, sistemik infeksiyon ve mortalite açýsýndan karþýlaþtýrýldý.
BULGULAR: Tüm bulgularýn normal olduðu 307 hastanýn 90’ýnda (%61.11) üreme oldu. Trakeada en sýk Pseudomonas (35), idrardaysa E.coli (13) üredi. Kadýn cinsiyette kolonizasyon anlamlý yüksek bulundu. Komorbiditiler arasýndan DM, HT, kreatinin, albumin, EF, PAP deðerleri arasýnda da fark saptanmazken, sigara içenler ve KOAH’lý hastalar G-II grubunda anlamlý olarak daha fazlaydý. Ek olarak G-II hastalarýn YBÜ/hastane kalýþ sürelerinin daha uzun olduðu, daha fazla kan ürünü tüketildiði, postoperatuvar dönemde daha yüksek oranda infeksiyon geliþtiði saptandý. G-I’de majör komplikasyon olarak tam blok, ciddi aritmi, plevral efüzyon, G-II’deyse plevral efüzyon, ciddi aritmi, geçici iskemik atak, ileus olarak not edildi. Mortalite açýsýndan istatistiki fark saptanmadý.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Sigara ve KOAH’ýn KVC operasyonlarýnda ciddi risk faktörleri olduðunu, bu hastalarda ameliyat öncesi alýnacak idrar-trakeal kültürlerin postoperatuvar dönemde infeksiyon sorunu yaþayan hastalarda koruyucu ve yol gösterici olduðuna inanmaktayýz.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Konjenital kalp hastalýklarýnda kompleks kardiyak cerrahi operasyonlarýnýn artýþýyla birlikte, ekstrakorporeal membran oksijenasyonu(ECMO) gibi mekanik destek cihazlarýnýn uygulamasý artmýþtýr. ECMO teknikleri ve yöntemlerindeki önemli geliþmelere raðmen, prognoz hala kötüdür. Bu çalýþmanýn amacý pediyatrik kalp cerrahisi sonrasý venö-arteriyel(VA) ECMO takýlan hastalarý deðerlendirmek ve bu hastalarda organ disfonksiyonu ile mortalite arasýndaki iliþkiyi göstermektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Kliniðimizde VA-ECMO takýlan ve 48 saatten daha uzun süre takip edilen 63 hasta retrospektif olarak çalýþmaya alýndý ve iki grup oluþturuldu. Grup 1: 30 gün içinde mortal seyreden hastalar(n: 47), Grup 2: Yaþayan hastalar (n: 16). Hastalarýn demografik verileri ile birlikte, ECMO yerleþtirme zamaný, kreatinin, BUN(kan üre nitrojen), ALT(alanin aminotransferaz), AST(aspartat aminotransferaz), bilirubin, albumin ve platelet düzeyleri kaydedildi.
BULGULAR: Çalýþma grubumuzda 36 hasta (%57,1) ECMO’dan ayrýlýrken, bu hastalardan 16’sý (16/63, %25.4) taburcu oldu. Toplamda 47 hasta (47/63, %74.6) eksitus oldu. Grup 1’de univentriküler tamir yapýlan (26/47, %55.31) hasta sayýsý Grup 2’ye göre daha yüksek 5(%31.25) olmakla birlikte, bu fark anlamlý bulunmadý(p>0.05). Grup 1’de 27 hastaya (%57.44%), Grup 2’de ise 4 hastaya (% 31.25 ) postoperatif ECMO yerleþtirilmiþ olup, bu fark istatistiksel olarak anlamlý bulundu (p<0.02). Mortal seyreden Grup 1 hastalarýnda kreatinin, BUN, ALT, AST yüksek iken, albümin ve platelet deðerleri Grup 2 ‘ye göre düþük bulundu(p<0,05).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Organ disfonksiyon parametrelerinin mortaliteyi göstermede etkili olduðu ve ECMO’nun postoperatif olarak yerleþtirildiði hastalarda mortalitenin yüksek bulunduðu tespit edilmiþtir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmada, vücut kitle indeksinin (VKÝ) kardiyak cerrahi sonrasý mortalite ve morbidite üzerine etkilerini deðerlendirdik.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Kliniðimizde açýk kalp cerrahisi geçiren 813 hastanýn kayýtlarý retrospektif olarak incelendi. Kayýtlarý eksiksiz olan 555 hasta çalýþmaya dahil edildi. Kayýtlardan vücut kitle indeksi (VKÝ) ≥ 30 kg/m2 ve VKÝ < 30kg/m2 olan hastalarda postoperatif mortalite ve morbidite geliþimleri karþýlaþtýrýldý.
BULGULAR: Hastalarýn 389’u (%70) VKÝ< 30kg/m2 obez olmayan (Grup N), 166’sý VKÝ ≥ 30 kg/m2 obez (Grup OB) idi. Gruplarýn yaþ ortalamalarý (sýrasýyla 59.2±12.5, 59.6±9.6 yýl p=0.65) benzerdi. Kadýn cinsiyet, diabetes mellitus, hipertansiyon, hiperlipidemi Grup OB’de fazla bulundu (p< 0.05). Ýntraoperatif kardiyopulmoner baypas (101±43, 98±42 p=0.26), aort kros klemp (64±32.7, 61.6±32.5 p=0.21) süreleri benzerdi. Postoperatif pulmoner (%19, %10), renal (%13, %9) komplikasyonlar Grup OB’de anlamlý þekilde fazlayken (p<0.05), tamponad (%3.1, %0.6) ve kanama revizyonu (%5.7, %1.8) Grup N’de daha fazla bulundu (p<0.05). Ameliyat sonrasý 27 (%5) hastada mortalite görüldü. Mortalite oranlarý, yoðun bakým ve hastane kalýþ süreleri arasýnda istatistiksel anlamlý fark tespit edilmedi (p<0.05).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Obezite, kalp cerrahisi sonrasý solunum sistemi ve renal komplikasyonlarla, düþük vücut aðýrlýðý ise tamponad ve kanama revizyonu gibi morbiditelerle iliþkilidir.

Persistan sol süperiyor vena kava (PSSVK) toraksýn en sýk doðumsal venöz anomalisidir. ‘’Ýzole PSSVK’’ olarak da adlandýrýlan sað süperiyor vena kava (SSVK) yokluðuyla birlikte olan PSSVK nadir görülen bir durumdur ve hastalarýn %0.09-0.13’nde bulunduðu tahmin edilmektedir.
SSVK yokluðuyla birlikte olan PSSVK genellikle asemptomatiktir ancak varlýðý ciddi komplikasyonlara yol açabilir. Bu yazýda, iki olguda saptadýðýmýz SSVK yokluðuyla birlikte olan PSSVK’yý ve klinik önemini tanýmladýk.

Koroner arter baypas cerrahisi (KAB) ameliyatlarýnda serebral perfüzyon çeþitli nedenlerle bozulmaktadýr. Buna ilaveten karotis darlýðýnýn olmasý perfüzyonu daha da bozar. Bu olgu sunumunda, sað karotis arteri tamamen týkalý olan ve sol karotis arterinde de %50-70 darlýðý olan bir hastada kombine KAB ve sað karotid endarterektomi (KEA) cerrahisi sýrasýndaki yönetimimizi sunmayý amaçladýk.