GİRİŞ ve AMAÇ: Konjenital kalp hastalıklarında kompleks kardiyak cerrahi operasyonlarının artışıyla birlikte, ekstrakorporeal membran oksijenasyonu(ECMO) gibi mekanik destek cihazlarının uygulaması artmıştır. ECMO teknikleri ve yöntemlerindeki önemli gelişmelere rağmen, prognoz hala kötüdür. Bu çalışmanın amacı pediyatrik kalp cerrahisi sonrası venö-arteriyel(VA) ECMO takılan hastaları değerlendirmek ve bu hastalarda organ disfonksiyonu ile mortalite arasındaki ilişkiyi göstermektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Kliniğimizde VA-ECMO takılan ve 48 saatten daha uzun süre takip edilen 63 hasta retrospektif olarak çalışmaya alındı ve iki grup oluşturuldu. Grup 1: 30 gün içinde mortal seyreden hastalar(n: 47), Grup 2: Yaşayan hastalar (n: 16). Hastaların demografik verileri ile birlikte, ECMO yerleştirme zamanı, kreatinin, BUN(kan üre nitrojen), ALT(alanin aminotransferaz), AST(aspartat aminotransferaz), bilirubin, albumin ve platelet düzeyleri kaydedildi.
BULGULAR: Çalışma grubumuzda 36 hasta (%57,1) ECMO’dan ayrılırken, bu hastalardan 16’sı (16/63, %25.4) taburcu oldu. Toplamda 47 hasta (47/63, %74.6) eksitus oldu. Grup 1’de univentriküler tamir yapılan (26/47, %55.31) hasta sayısı Grup 2’ye göre daha yüksek 5(%31.25) olmakla birlikte, bu fark anlamlı bulunmadı(p>0.05). Grup 1’de 27 hastaya (%57.44%), Grup 2’de ise 4 hastaya (% 31.25 ) postoperatif ECMO yerleştirilmiş olup, bu fark istatistiksel olarak anlamlı bulundu (p<0.02). Mortal seyreden Grup 1 hastalarında kreatinin, BUN, ALT, AST yüksek iken, albümin ve platelet değerleri Grup 2 ‘ye göre düşük bulundu(p<0,05).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Organ disfonksiyon parametrelerinin mortaliteyi göstermede etkili olduğu ve ECMO’nun postoperatif olarak yerleştirildiği hastalarda mortalitenin yüksek bulunduğu tespit edilmiştir.
INTRODUCTION: The application of mechanical support devices such as extracorporeal membrane oxygenation(ECMO) has increased with the increase of complex cardiac surgery operations in congenital heart diseases. Despite significant advances in ECMO techniques and methods, the prognosis is still poor. The aim of this study is to show the relationship between organ dysfunction and mortality in patients with veno-arterial (VA)ECMO after pediatric cardiac surgery.
METHODS: 63 patients in the pediatric cardiac ICU who had VA-ECMO, were followed up to 48 hours in our clinic, were retrospectively included in the study and two groups were formed. In Group1: Patients with mortality in 30 days(n: 47), Group 2: Living patients (n: 16). Along with the demographic data of the patients, ECMO placement time, creatinine, BUN(blood urea nitrogen), ALT(alanine aminotransferase), AST(aspartate aminotransferase), bilirubin, albumin and platelet levels were recorded.
RESULTS: While 36 patients(57.1%) left ECMO in our study group, 16 of these patients (16/63,25.4%) were discharged. A total of 47 patients (47/63, 74.6%) died. Although the number of patients who underwent univentricular repair (26/47,55.31%) in Group 1 was 5(31.25%) higher than Group2, this difference was not significant(p> 0.05). Postoperative ECMO was placed in 27 patients(57.44%) in Group1 and 4 patients(31.25%) in Group2, and this difference was statistically significant (p <0.02). While creatinine, BUN, ALT, AST were higher in Group1 patients who had higher mortality, albumin and platelet values were lower than Group 2(p <0.05).
DISCUSSION AND CONCLUSION: Especially when ECMO was placed postoperatively, these patients mortality was high and organ dysfunction parameters were found to be effective in showing mortality.