Günümüzde cerrahi hastalarýnýn perioperatif dönemde baþarýlý idaresinin, sývý elektrolit dengesinin korunmasýna baðlý olduðu bilinmektedir. Bu nedenle kan, sývý ve elektrolit deðiþikliklerinin doðru olarak deðerlendirilmesi ve eksikliklerinin doðru olarak yerine konmasý çok önemlidir. Ancak cerrahi prosedürlerin neden olduðu bu akut sývý elektrolit deðiþikliklerinin nedeni tam olarak bilinmediðinden gerekli önlemlerin alýnmasý da güçleþmektedir.
Farmakokinetikleri ve farmakodinamikleri farklý olan sývýlar replasman amacý ile yaygýn olarak kullanýlmaktadýr. Kardiyak cerrahi hastalarýnda sývý rejimi seçimi yapýlýrken sývýlarýn sadece sistemik hemodinamik etkileri deðil ayný zamanda mikrosirkülasyon, pulmoner fonksiyonlar, eritrosit reolojisi ve koagülasyon sistemi üzerine olan etkileri de dikkate alýnmalýdýr.
Kalp cerrahisi uygulanacak hastalarda ideal volüm tedavisinin saðlanabilmesi için süreç, KPB öncesi dönem, KPB’ýn priming volümü, KPB sonrasý ve YBÜ dönemi olarak 3 periyotta incelenmelidir. Kalp cerrahisi hastalarýnýn KPB öncesi sývý tedavisi ile ilgili birkaç çalýþma olup, sonuçlarý birbirinden oldukça uzaktýr. Bu çalýþmalar sadece kristaloid kolloid karþýlaþtýrmasý þeklinde deðil, ayný zamanda hangi kolloid sorusuna da cevap verecek þekildedir.
Kristaloid kullananlar çalýþmalarda kristaloidler üstün bulmakta, kolloid kullananlarda çalýþmalarýnda kolloidleri üstün bulmaktadýrlar. Bu nedenle de bugün için net bir cevap bulmak imkânsýzdýr. Sadece bugün için net olarak ifade edilebilecek olan, Amerikan yiyecek ve ilaç birliðinin (FDA) daha önce kullanýmýna izin verdiði birinci kuþak HES (MA>450 kD, MS>0,7 tuzdaki solüsyonlarýnýn ) solüsyonlarýnýn, KPB sonrasý kanamayý artýrmasý nedeni ile, özel bir durum olan KPB uygulamalarýnda kullanýmýný önermemesidir.

AMAÇ: Çalýþmamýzda, elektif koroner arter baypas greft (KABG) ameliyatlarýnda off-pump ve kardiyopulmoner baypas (KPB) tekniklerinin deliryum geliþimi üzerine etkilerinin karþýlaþtýrýlmasýný amaçlandý.
YÖNTEMLER: 20-80 yaþ arasý KPB tekniði ile ameliyat olacak 40 olgu (Grup 1) ve off-pump teknikle ameliyat olacak 30 olgu (Grup 2) çalýþmaya alýndý. Ameliyattan birgün önce “Hastane Anksiyete ve Depresyon Ölçeði” testi ve psikiyatri kliniði tarafýndan “Kýsa Kognitif Muayene Ölçeði” uygulanýp puanlarý kaydedildi. Postoperatif dönemde hastalara psikiyatri kliniði tarafýndan 24. ve 72. saatlerde “Deliryum Derecelendirme Ölçeði (DDÖ)” uygulandý.
BULGULAR: Her 2 grupta DSM-IV kriterlerine göre deliryum tanýsý alan ve DDÖ ile 12 puan üstünde alan olgu saptanmadý. Ýki grup, 24. ve 72. saatteki DDÖ puanlarýna göre karþýlaþtýrýldý. Grup 1’de anestezi ve yoðun bakýmda kalýþ süresi, Grup 2’de ise yalnýzca yoðun bakýmda kalýþ süresi 24. ve 72. saat DDÖ puanlarý ile istatistiksel olarak anlamlý korelasyon gösterdi. (p<0.05) Grup 1’de sigara ve beta-bloker kullananlarýn DDÖ 72. saat puanlarý kullanmayanlara göre istatistiksel olarak anlamlý yüksek, Grup 2’de statin kullananlarýn DDÖ 72. saat puanlarý kullanmayanlara göre istatistiksel olarak anlamlý düþük saptandý (p<0.05). Grup 1’de, Grup 2’ye göre anestezi süresi, ameliyat süresi ve transfüzyon gereksiniminden baðýmsýz olarak DDÖ 24 puanlarý istatistiksel olarak anlamlý yüksek saptandý. Grup 1’de Grup 2’ye göre ameliyat süresi ve transfüzyon gereksiniminden baðýmsýz olarak ve anestezi süresi < 180 dk. olduðunda DDÖ 72 puanlarý istatistiksel olarak anlamlý yüksek bulundu.
SONUÇ: Sigara ve ß-bloker kullanýmýnýn, anestezi ve yoðun bakýmda kalýþ süresinin uzun olmasýnýn deliryum için risk faktörü olabileceðini, statin kullanýmýnýn ise riski azaltabileceðini düþünmekteyiz.

AMAÇ: Bu çalýþmada on- pump koroner arter baypas greftleme (KABG) ameliyatý geçiren hastalarda metabolik sendromun pulmoner komplikasyonlar üzerine etkisi araþtýrýldý.
YÖNTEMLER: Çalýþmaya KABG ameliyatý geçiren 353 hasta dahil edildi. Metabolik sendrom tanýsý Amerika Birleþik Devletleri’nde, 2001 yýlýnda yayýnlanan Ulusal Kolesterol Eðitim Programý 3. Eriþkin Tedavi Paneli (NCEP III) kriterlerine göre kondu. Hastalarýn 245’te metabolik sendrom saptandý. Hastalar metabolik sendrom olan ve olmayan grup olarak ikiye ayrýldý. Tüm hastalarýn demografik özellikleri, ameliyat verileri, yoðun bakýmda ve hastanede kalýþ süreleri, postoperatif pulmoner komplikasyonlar kaydedildi.
BULGULAR: Metabolik sendromlu grupta vücut kütle indeksi, açlýk kan glikozu, trigliserid düzeyi, kan basýnçlarý ve Diabetes Melitus (DM) yüzdesi anlamlý olarak daha yüksek, yüksek dansiteli lipoprotein (HDL) daha düþük bulundu. Greft sayýsý, kardiyopulmoner baypas, aortik kros klemp ve ameliyat süreleri açýsýndan iki grup benzer bulundu. Yoðun bakým ve hastanede kalýþ süreleri, atelektazi ve pnömoni görülme yüzdesi metabolik sendromlu grupta anlamlý olarak daha yüksek bulundu.
SONUÇ: Sonuç olarak, metabolik sendromlu hastalarda pulmoner komplikasyonlardan özellikle atelektazi ve pnömoni KABG ameliyatý sonrasý daha fazla görülmektedir

AMAÇ: Çalýþmanýn amacý, koroner baypas cerrahisi geçiren hastalarda, beta bloker ajanlarýn kýsa ve uzun dönem morbidite ve mortalite üzerine etklerini araþtýrmaktýr.
YÖNTEMLER: Ocak 2010 ile Mart 2012 tarihleri arasýnda, kardiyak cerrahi kliniðimizde, koroner arter cerrahisi uygulanmýþ hastalar, operasyon öncesi beta bloker kullanan (Grup B; n=84) ve kullanmayan (Grup K; n=80) olmak üzere iki gruba ayrýldýlar. Olgularýn demografik ve klinik özellikleri, intraoperatif ve klinik parametreleri ile postoperatif erken (30 gün) ve geç (1 yýl) dönemdeki morbidite ve mortalite oranlarý ve nedenleri geriye dönük araþtýrýldý.
BULGULAR: Postoperatif dönemde anti-aritmik ilaç gerektiren ve atriyal fibrilasyonlu olgu sayýsý beta bloker grubunda anlamlý olarak daha azdý (n=17, %20 ve n=28, %35; p<0.01). Beta bloker grubunda, ajitasyon-deliryum sýklýðý da kontrol grubundan istatistiksel olarak anlamlý düþük idi (n=2, %3 ve n=8, %10; p=0.05). Kontrol grubunda 30 günlük morbidite, beta bloker grubuna göre anlamlý olarak daha fazlaydý (n=28, %35 ve n=17, %20; p<0.04). Ancak bu fark 1 yýl içerisinde kayboldu (n=30, %38 ve n=24 %28; p=0.2). Otuz günlük ve 1 yýllýk mortalite oranlarý arasýnda ise anlamlý fark yoktu (sýrasýyla, p=0.4 ve p=0.2).
SONUÇ: Bu çalýþmada, atriyal fibrilasyon ve ajitasyon-deliryum beta bloker grubunda kontrol grubundan anlamlý olarak daha azdý. Operasyon öncesi beta blokerlerin kullanýlýyor olmasý, koroner arter cerrahisi geçirmiþ olgularýn bir aylýk ve bir yýllýk mortalitesini deðiþtirmemesine raðmen 30 günlük morbidite sýklýðýnda belirgin bir azalma saðladý.

AMAÇ: Nitröz oksit ve remifentanilin hemodinami, B12 vitamini, derlenme süresi, yan etkiler, hasta ve cerrah memnuniyeti üzerine olan etkilerini karþýlaþtýrmayý amaçladýk.
YÖNTEMLER: ASA I-II risk grubunda abdominal histerektomi planlanan, premedike edilmemiþ olan 75 olgu rastgele 3 gruba ayrýldý; azot protoksit (Grup N), remifentanil (Grup R) ve kontrol (Grup K). Anestezi indüksiyonunda her 3 gruba da 2 mg kg-1 propofol, 0,6 mg kg-1 rokuronyum verildi. Remifentanil grubuna 0,5 μg kg-1 remifentanil yüklemesini takiben 0,2 μg kg-1 dk-1 infüzyona baþlandý. Endotrakeal entübasyonun ardýndan, % 2 sevofluran ile birlikte % 50 O2/N2O (Grup N) veya hava (Grup R, K) içeren 4 L dk-1 taze gaz verilmeye baþlandý. Hemodinamik parametreler, B12 vitamini, yan etkiler, hasta ve cerrah memnuniyeti ve derlenme süreleri kaydedildi.
BULGULAR: Sýfýrýncý, 10., 15., 30. dk.’larda intraoperatif kalp atým hýzý (KAH), remifentanil grubunda kontrol grubuna göre istatistiksel olarak anlamlý düþük bulunmuþtur (p<0.05). Ýntraoperatif 5., 30. dk. ve postoperatif 0. dk’da KAH deðerleri Grup N’de Grup R’deki deðerlere göre istatistiksel olarak anlamlý þekilde yüksekti (p<0.05). Ýntraoperatif 45. dk.’daki ortalama arteriyel kan basýncý (OAB) deðeri istatistiksel olarak Grup N’de Grup R’dekinden daha yüksekti (p=0,02). Aldrete Derlenme Skorunun 9 olma süresi Grup N’de Grup R’ye göre istatistiksel olarak anlamlý yüksekti (p=0,009). Ýntraoperatif cerrah memnuniyeti sýrasýyla Grup R>Grup N>Grup K idi (p<,0,05). Grup N’de bulantý-kusmasý olan hastalarýn yüzdeleri Grup R’dekinden istatistiksel olarak anlamlý yüksek bulunmuþtur (p=0,001).
SONUÇ: Remifentanil ile daha hýzlý derlenme ve daha az PBK saðlanmýþ olmakla birlikte, hem remifentanil ve hem de N2O ile benzer þekilde stabil bir hemodinamik etki ve konforlu bir genel anestezi saðlanmýþtýr.

AMAÇ: Astým ve kronik obstruktif akciðer hastalýðý gibi hastalýklarýn taný, takibinde ve evrelendirilmesinde solunum fonksiyon testi ile reversibilite ölçümü ilk defa uygulandýðýnda yanlýþ sonuçlara neden olabilir. Bu testte ayný iþlemler arka arkaya tekrarlanmakta ve hasta birinci testte iþlemi öðrenmekte ve ikinci testi daha doðru yapabilmektedir. Bu da iki test arasýnda farka yol açarak hekimin reversibilite sonucunu yanlýþ yorumlamasýna neden olabilir.
Bu çalýþmadaki amacýmýz ilk defa solunum fonksiyon testi (SFT) uygulanan hastalarda öðrenme etkisinin yanlýþ reversibiliteye neden olup olmadýðýný araþtýrmaktýr.

YÖNTEMLER: Polikliniðimize baþvuran bronþ hiperreaktivitesi ya da astým olabileceðini düþündüðümüz 43 hastaya (ortalama yaþ 33,7 ) SFT yapýldý ve hemen arkasýndan bronkodilatatör ilaç vermeden test tekrarlandý. Ýki testte ölçülen FEV1ve PEF deðerleri karþýlaþtýrýldý. Otuz dakika sonra üçüncü FEV1 ve PEF ölçümü yapýldý. Ölçümler arasý farklýlýðý belirlemek amacýyla eþleþtirilmiþ t testi (paired T Test) ve one way anova testi kullanýldý.
BULGULAR: Birinci ve ikinci ölçümler arasý FEV1 deðiþkenliði % 6±2,3 olarak saptandý (p<0,01). Ýkinci ve üçüncü ölçümler arasý FEV1 deðiþkenliði ise % 1±2,2 olarak bulundu (p>0,05 ). Birinci ve ikinci ölçümler arasý PEF deðiþkenliði % 5,2 olarak saptandý ( p<0,05). Ýkinci ve üçüncü ölçümler arasý PEF deðiþkenliði ise % 2,5 olarak bulundu ( p>0,05 ).
SONUÇ: Bu çalýþma, SFT ile reversibilite ölçümlerinde öðrenme etkisinin varlýðýný gösterdi. Birinci ve ikinci ölçümler arasýnda fark olmasý öðrenme etkisini gösterdi. Ýkinci ve üçüncü ölçümlerin benzerliði de öðrenme etkisini destekledi. Astým veya bronþ duyarlýlýðý düþünülen olgularda bazal FEV1 ve PEF tayininde en az iki test yapýlmasý, bronkodilatatör ilacýn ikinci testten sonra verilmesi gerektiði sonucuna varýldý.

Marfan sendromu (MFS); aort anevrizmasý ve ciddi aort yetmezliðine yol açarak yüksek oranda ölümle sonuçlanan herediter bir hastalýktýr. Assendan aorta ve aort kapaðý cerrahisi olan Bentall operasyonu MFS hastalarýnda normale yakýn yaþam sürelerini saðlayabilmekle birlikte uzun süren ekstrakorporal dolaþým ve kros-klemp süreleri bu operasyonu renal yetmezlik öyküsü olmayan hastalarda bile riskli hale getirmektedir. Bu olgu sunumunda; renal transplantasyon yapýlmýþ Marfan sendromlu hastadaki Bentall operasyonunun anestezi yönetimi tartýþýlmýþtýr.

Bidireksiyonel kavapulmoner þantlý çocukta spinal anestezi ile sünnet operasyonu
Çift yönlü kavapulmoner þant (Glenn þantý), baþta tek ventrikül patolojisinin onarýmý olmak üzere, konjenital siyanotik kalp hastalýklarýnýn tedavisinde uygulanan bir þanttýr. Bu þant vena kava süperiorun divize edilmeden sað pulmoner artere uç yan anastomozu þeklinde tanýmlanýr. Çift yönlü kavapulmoner þantlý hastalarda öksürük, entübasyon, postoperatif ajitasyon gibi intratorasik basýncý artýran nedenler, ortalama havayolu basýncýnda da artýþa neden olarak pulmoner kan akýmýný azaltýr ve ciddi desatürasyona neden olur. Genel anestezi uygulanan Glenn þantlý hastalarda yeterli sistemik oksijen düzeyinin devamlýlýðý için, spontan solunum korunarak erken ve yumuþak bir ekstübasyon yapýlmasý güvenilir bir yöntemdir.
Bu nedenle spinal anestezi entübasyon olmaksýzýn güvenli havayolu kontrolünü saðlamasý bakýmýndan genel anesteziye alternatif olabilir.
Biz bu vaka takdiminde spinal anestezi altýnda sünnet operasyonu yapýlan 6 yaþýndaki hastayý sunuyoruz.
Anahtar kelimeler: Spinal anestezi, pediyatrik cerrahi, bidireksiyonel kavapulmoner anastomoz

Santral venöz kateterizasyon toraks operasyonlarýnda rutin kullanýlan invaziv bir giriþimdir. En sýk komplikasyonlar pnömotoraks ve hemotorakstýr. Komplikasyon olarak vena kava superior (VKS) perforasyonuna (%0.5) oldukça nadir rastlanmaktadýr.
Altmýþ beþ yaþýnda erkek hasta öksürük þikayeti ile hastanemize baþvurdu. Hastada sað akciðer alt lobda lokalize akciðer epidermoid kanser tespit edildi. Ameliyat öncesi hazýrlýk olarak anestezi ekibi tarafýndan hastaya endotrakeal entübasyon ve sað subklaviyan ven kateterizasyonu uygulandý. Eksplorasyonda, yerleþtirilen santral kateterin sað subklaviyan veni perfore ettiði ve kýsa bir mesafe intratorasik boþlukta seyrettikten sonra frenik sinirin önünden vena kava superiora girdiði izlendi. Kateter geri çekilerek vena kava superior 5/0 prolen ile onarýldý. Hastada postoperaitf dönemde herhangi bir problem geliþmedi ve sað alt bilobektomi sonrasý sorunsuz olarak taburcu edildi.

Vankomisin; MRSA baþta olmak üzere Gram (+) bakteri infeksiyonlarýnda sýklýkla kullanýlan bir antibiyotiktir. Bu olgu sunumunda açýk kalp cerrahisi ameliyatý sonrasýnda mediastinit infeksiyonu nedeniyle uygulanan vankomisin tedavisi sýrasýnda görülen Red Man Sendromunun (RMS) tartýþýlmasý amaçlandý.
Elli altý yaþýndaki erkek hastada koroner arter baypas (KABG) ameliyatý sonrasýnda geliþen metisiline dirençli Stafilacoccus aureus (MRSA) mediastiniti nedeniyle vankomisin 2x1 gr IV baþlandý. Hastanýn tedavisinin 5. gününde özellikle vücudun üst kýsmýnda daha fazla olmak üzere tüm gövdede yaygýn, yer yer birbiriyle birleþen, kaþýntýlý kýzarýklýklar, eritematöz döküntüler ve hipotansiyon geliþti. Dermatoloji ile konsülte edilen hastaya RMS tanýsý kondu. Genellikle hýzlý vankomisin infüzyonuna baðlý olarak ortaya çýkan RMS’da Teikoplanin ve Linezolid alternatif tedavi seçenekleri olarak düþünülebilir.