Ortotopik karaciðer transplantasyonu (OKT), son dönem karaciðer hastalarýnda (SDKH) altýn standart tedavidir. SDKH’nýn multisistemik fizyolojisini kavramak peroperatif transplant alýcý yönetiminde temeldir. OKT çok dinamik bir süreçtir, bu süreçte OKT hastalarýnda preoperatif dönemde multidisipliner yaklaþým ve optimizasyon þarttýr. Bu hastalarýn anestezi yönetiminde hýzlý dalgalanan hemodinamiye, fizyolojiye, metabolik ve koagülasyon durumuna odaklanýlmalýdýr. Derlememizde; literatür doðrultusunda OKT hastalarýnda, peroperatif ve anestezi yönetimini sunmayý amaçladýk.

Amaç: Torasik cerrahi geçirmiþ geriyatrik hastalarýn preoperatif American Society of Anesthesiology ve Modified Charlson Comorbidty Index skorlarý ile postoperatif saðkalým arasýndaki iliþkiyi deðerlendirmeyi amaçladýk.
Yöntem: Bu retrospektif çalýþmaya elektif koþullarda göðüs cerrahisi geçirmiþ 65 yaþ ve üzeri 109 hasta dahil edildi.
Bulgular: Ýlk iki yýl içinde ölen hastalarýn daha yüksek American Society of Anesthesiology III-IV skorlarý (p=0.03), daha yüksek Modified Charlson Comorbidty Index skorlarý (p=0.04) ve daha düþük hemoglobin ve hematokrit deðerleri (sýrasýyla p=0.02 ve p=0.005) vardý. Geriyatrik hastalar arasýnda Modified Charlson Comorbidty Index skorlarýnýn iki yýllýk mortaliteyi öngörmede anlamlý derecede etkili olduðunu bulduk (AUC=0.648,% 95 CI: 0.516-0.780, p=0.02). ROC analizinde, Modified Charlson Comorbidty Index için en iyi kestirim deðeri 7 olarak bulundu (duyarlýlýk: %79.7, özgüllük: %44.4).
Tartýþma: Cerrahi prosedür için hastalarýn dikkatli seçimi, ileride mortalitede iyileþmeye katkýda bulunabilir. Preoperatif testlerdeki iyileþtirmeler ile ayrýntýlý hasta seçimi yapýlmaya devam edilmelidir.

Amaç: Kronik tromboembolik pulmoner hipertansiyon pulmoner vasküler yatakta meydana gelen obstrüksiyonlara baðlý geliþen kronik progresif bir hastalýktýr. PEA ise; pulmoner arterdeki tromboembolik materyalin etkilenen damar yapýlarýndan eksize edilerek yapýldýðý kronik tromboembolik pulmoner hipertansiyon tanýmlanmýþ cerrahi yöntemidir. Amacýmýz merkezimizde gerçekleþtirilen PEA ameliyatlarýndaki anestezi yönetimini ve komplikasyonlar karþýsýndaki yaklaþýmlarýmýzý paylaþmaktýr.
Yöntem: 2017-2020 Haziran aylarý içerisinde yapýlan 200 tane PEA olgusunun verileri retrospektif olarak incelendi. Hastalarýn demografik verileri, preopretif solunum fonksiyon testleri, kardiyak kateterizasyon bulgularý, peroperatif kardiyak output ölçüm deðerleri, aortik kros klemp süreleri, ekstübasyon süreleri, yoðun bakým kalýþ süreleri, hastane yatýþ süreleri ve geliþen komplikasyonlar kaydedildi.
Bulgular: Hasta yaþlarýnýn ortalama deðeri 50.8, kadýn/erkek oraný ise 108/92’dir. Hastalarýn indüksiyon sonrasý yapýlan termodilüsyon ölçümlerinde KO, PVR ve mPAP ortalama deðerleri sýrasýyla 4.4 l/min, 594 dyn/s/cm-5, 40 mmHg olarak saptanmýþtýr. Sternum kapatýldýktan sonra yapýlan ölçümler ise yine ayný sýrayla 6 l/min, 241 dyn/s/cm-5 ve 28 mmHg olarak belirtilmiþtir. Hastalarýn yoðun bakým yatýþ süresi 4 gündür. Hasta grubumuzda %21 oranýnda rezidüel pulmoner hipertansiyon, %10 oranýnda reperfüzyon pulmoner ödem ve %4 oranýnda ise pulmoner kanama olmuþtur.
Sonuç: PEA cerrahisinde dünyada deneyimli merkez sayýsý oldukça azdýr. PEA cerrahisi anestezi yönetimi ve komplikasyonlarýnýn tedavisi oldukça zordur. Bu nedenle PEA cerrahisi deneyimli merkezlerde uygulanmalýdýr.

Amaç: Bu prospektif gözlemsel çalýþmanýn amacý, pediyatrik kalp cerrahisinde intraoperatif analjezik olarak kullanýlan remifentanil ve fentanilin hemodinamik etkilerini karþýlaþtýrmaktý.
Yöntem: Hastalar intraoperatif analjezi amacýyla sürekli intravenöz remifentanil infüzyonu uygulananlar (Grup R) ve aralýklý intravenöz fentanil uygulananlar (Grup F) üzere iki gruba ayrýldý. Gruplar hemodinamik özellikler ve intraoperatif komplikasyonlar açýsýndan karþýlaþtýrýldý.
Bulgular: Çalýþmaya dahil edilen hastalarda en sýk görülen doðumsal kalp patolojisi ventriküler septal defektlerdi (% 32). Ýntraoperatif komplikasyonlar 21 hastada (%40) meydana geldi ve en sýk görülen komplikasyon ventriküler fibrilasyondu (6 hasta, %11,5). Her iki gruptaki hastalar intraoperatif hemodinamik göstergeler açýsýndan karþýlaþtýrýldýðýnda, Grup R’deki hastalarýn sternotomi sonrasý ortalama arteriyel basýnç deðerleri Grup F’deki hastalara göre anlamlý olarak düþüktü (p=0,034). Diðer hemodinamik göstergeler açýsýndan iki grup arasýnda istatistiksel olarak anlamlý bir fark bulunamadý. Ýki grup intraoperatif komplikasyonlar açýsýndan karþýlaþtýrýldýðýnda, Grup F’de komplikasyon geliþen hasta sayýsý daha yüksek olmasýna raðmen fark istatistiksel olarak anlamlý deðildi (p=0,1).
Sonuç: Bu çalýþma sonucunda pediyatrik kalp cerrahisi geçiren hastalarda intraoperatif hemodinamik stabilitenin saðlanmasýnda remifentanilin fentanil kadar etkili olduðu saptanmýþtýr.

Amaç: Karotis arter darlýðý serebrovasküler olaylarda önemli bir etyolojik nedendir ve tedavisinde endarterektomiye alternatif stent implantasyonu günümüzde yaygýn uygulanmaktadýr. Bu çalýþmada karotis arter stenozu nedeniyle endarterektomi ve stent implantasyonu uyguladýðýmýz hastalarýn orta ve geç dönem sonuçlarýný karþýlaþtýrdýk.
Yöntem: Kliniðimizde 2008 ve 2014 yýllarý arasýnda karotis arter darlýðý nedeniyle endarterektomi (Grup A, no: 27) ve endovasküler stent (Grup B, no: 22) implantasyonu yapýlan hastalar çalýþmaya dahil edildi. Tüm fizik muayeneleri, laboratuvar verileri ve radyolojik görüntülemeleri hastane veri tabanýndan kayýt altýna alýndý. Her iki grupta da orta (1-12 ay) ve uzun (> 12 ay) dönemde geliþen morbidite ve mortaliteler retrospektif olarak deðerlendirildi.
Bulgular: Orta dönemde; Grup A’da nörolojik komplikasyon ve restenoz görülmezken, Grup B’de 2 hastada (%9,09) inme, 2 hastada (%9,09) restenoz görüldü. Geç dönemde; Grup A’da nörolojik komplikasyon görülmezken, Grup B’de 3 hastada (%13,63) (p=0,048) inme, Grup A’da 1 hastada, Grup B’de 5 hastada (%3,7 ve %22,72, p=0,043) restenoz görüldü.
Sonuç: Karotis arter revaskülarizasyonunda endarterektomiyi ilk tercih olarak önermekteyiz. Perkütan yaklaþýmlarý ise özellikle rekürren ÝKA stenozu olan ve distal karotis arter lezyonu olan yüksek riskli hastalarda öneriyoruz.

Amaç: Venöz yetmezlik tedavisinde endovenöz teknikler çok sýk uygulanmaktadýr. Bu çalýþmanýn amacý, genel anestezi altýnda endovasküler lazer ablasyon uygulanacak hastalarda preemptif intravenöz ibuprofen ve parasetamolün akut aðrý skorlarý, opioid tüketimi ve hasta memnuniyeti üzerine etkilerini karþýlaþtýrmaktýr.
Metod: Ýndüksiyondan sonra Grup P’de 1 g Parasetamol ve Grup I’de 800 mg Ibuprofen ayrý bir intravenöz yolla yavaþ infüzyon olarak uygulandý. Her iki ilaç taburculuða kadar 6 saatte bir tekrarlanandý. Aðrý þiddeti için PACU'da ve ameliyat sonrasý birinci, ikinci, altýncý saatlerde vizüel analog skala (VAS) kullanýldý. Akut aðrý durumunda (VAS ≥ 40) tedavi amaçlý 1 mg intravenöz morfin uygulandý. Taburculuk öncesi VAS skorlarý, hastanede kalýþ süresi, toplam opioid tüketimi ve hasta memnuniyeti deðerlendirildi.
Bulgular: Toplam 82 hasta (Grup P'de 42 ve Grup I'de 40) dahil edildi. VAS skorlarý arasýnda fark yoktu. Toplam morfin tüketimi Grup P'de 0,33 ± 0,47, Grup I'de 0,30 ± 0,43 idi (p = 0,42). Hastanede kalýþ süresi Grup P'de 6,4 ± 1,7 saat, Grup I'de 6,2 ± 1,4 saat idi (p = 0,51). Taburculukta deðerlendirilen hasta memnuniyet durumu benzer bulundu.
Sonuç: Genel anestezi altýnda EVLA uygulanan hastalarda preemptif intravenöz parasetamol ile ibuprofen arasýnda postoperatif akut aðrý skorlarý ve opioid tüketimi açýsýndan fark yoktur. Bu tip ameliyatlarda her iki ilaç da güvenle uygulanabilir.

Amaç: Yoðun bakým ünitesinde sedasyon ajitasyon ve strese yanýtýný baskýlamak ve non-invaziv ventilasyon gibi týbbi müdahaleleri kolaylaþtýrmak açýsýndan önemli rol oynar. Bu çalýþmada amaç, yoðun bakýmda akut solunum yetmezliði nedeniyle non-invaziv ventilasyon desteði alan hastalarda uzun süreli deksmedetomidin kullanýmýnýn yaþa baðlý hemodinamik etkilerini incelemek.
Yöntem: Hastane elektronik týbbi kayýtlarýndan yaþ, ek hastalýk, deksmedetomidin dozlarý, hemodinamik parametreler, vazopressör kullanýmý ve yoðun bakým kalýþ süresi gibi veriler kaydedildi. Azalmýþ ventriküler kontraktilite, hipotermi, septik þok, endokrin patolojiler ve beyin cerrahisi hastalarý doðrudan hemodinamik instabiliteye neden olabileceklerinden çalýþma dýþý býrakýldý.
Bulgular: Hastalar dört grup halinde deðerlendirildi: 18-39 (Grup I), 40-64 (Grup II), 65-80 (Grup III) ve >80 yaþ (Grup IV). Seksen beþ yaþ ve üzerindeki ileri yaþlý hastalarýn deksmedetomidin baþlangýcýný takiben ortalama arter basýncýnda diðer gruplardan daha fazla azalma saptanmýþtýr (p=0.005*). Vazoaktif ajan kullanýmý da ayný þekilde 85 yaþ üstü olan hastalarda daha fazla görülmüþtür (% 54,2, p=0,005). Yaþ arttýkça, hipotansiyon ve vazopresör ihtiyaçlarýnýn da arttýðý saptanmýþtýr.
Sonuç: Deksmedetomidin yoðun bakýmda NIV sýrasýnda sedasyon gereksinimlerini karþýlar. Yükleme dozu olmasa dahi hemodinamik dengesizlik gözlemlenebilir, bu nedenle yakýn izlem gereklidir. Yaþlýlarda deksmedetomidin mümkün olan en düþük dozda baþlatýlmalý ve cevaba göre titre edilmelidir.

Amaç: Þiddetli COVÝD-19 hastalarýnda göze çarpan en önemli klinik bulgu endotel hasarýdýr. Bu nedenle þiddetli COVÝD-19 hastalarýna antikoagülanlarýn (heparin gibi) aktif olarak uygulanmasý önerilmektedir. Bu çalýþmada amaç, tedavide kullanýlan DMAH doz farlýlýklarýnýn, þiddetli COVÝD-19 hastalarý üzerindeki etkilerini araþtýrmaktýr.
Yöntem: Çalýþma, 3. basamak yoðun bakým ünitesinde, retrospektif olarak yapýldý. PCR (Polimeraz zincir reaksiyonu) pozitif (+) hastalar çalýþmaya dâhil edildi. Hastalarýn demografik verileri, hastanede ve yoðun bakýmda kalýþ süreleri, yoðun bakým yatýþlarýnýn son günündeki laboratuvar deðerleri (D-dimer, CRP, kreatinin), mortalite ile invaziv mekanik ventilatör gereksinimleri kaydedildi. Grup O: antikoagülan almayan, grup 1: günde 1 doz enoksaparin sodyum: 40 mg (4000 anti-Xa IU’ya eþdeðer), grup 2: günde 2 doz enoksaparin sodyum: 1 mg/kg alan hastalardan oluþuyordu.
Bulgular: Çalýþmaya toplam 191 hasta dâhil edildi. Hastalardan %45’i kadýn (n: 86), %55’i erkekti. Ortalama yaþ 67.6±13.8 olarak bulundu. Hasta sayýlarý; Grup 0: 12, Grup 1: 90, Grup 2: 89 idi. Grup 0’da 7 günlük mortalite %50, Grup 2’de %22,2, Grup 3’te %23,5 olarak saptandý (p deðeri <0,05).
Sonuç: COVÝD-19’lu kritik hastada yapýlan yakýn tarihli bir akciðer diseksiyonu raporunda; pulmoner küçük damarlarý týkanma ve mikrotromboz oluþumu gösterilmiþtir. DMAH’in profilaktik dozlarý daha sýk kullanýlmaktadýr. Bazý çalýþmalarda, septik hastalarýn erken teþhis ve spesifik tedaviden yarar saðlayabileceði öne sürülmüþtür. Sonuç olarak, mobilizasyonu sýnýrlý olan aðýr COVÝD-19 hastalarýnda DMAH’in tüm dozlarý morbidite ve mortaliteyi azaltýr.

Giriþ: Ýdrar analizi, yoðun bakým ünitesinde (YBÜ) hasta takibinin önemli bir parçasýdýr. BU olgu sunumunda yoðun bakým ünitemizde gördüðümüz yeþil renkli idrar görüntüsünü ve buna sebep olabilecek durumlarý incelemeyi amaçladýk.
Olgu: 70 yaþýnda erkek hasta multilobar pnömoni nedeniyle yoðun bakým ünitemize baþvurdu. Ýzleminde solunum sýkýntýsý nedeniyle entübe edildi ve sedasyon için 15 mcg-1kg-1dk propofol infüzyonu baþlandý. 16 saat sonra idrarýn yeþil olduðu görüldü. Ýdrarda renk deðiþikliðine neden olabilecek faktörler deðerlendirildi. Literatürdeki benzer vakalar nedeniyle infüzyon durduruldu. Olguya verilen toplam propofol miktarý 1200 mg’dý. Ýlacýn kesilmesinin ardýndan 8 saat sonra idrar renginin normale döndüðü görüldü.
Sonuç: Propofolün nadir bir yan etkisi idrar renginin deðiþmesidir. Fenolik metabolitlerin atýlýmý hepatik klirensi aþtýðýnda idrar rengi deðiþebilir. Anestezi indüksiyonu veya sedasyon dozlarýnda bile görülebileceði bildirilmektedir. Gereksiz testlerin önlenmesi için propofol uygulamasýnýn idrar rengini deðiþtirebileceðini, bunun önemli bir sorun olmayacaðýný ve ilacýn kesilmesiyle rengin normale dönebileceðini bilmek önemlidir.

Zor havayolu, diðer bir deyiþle trakeal entübasyonda güçlük yaþanmasý günlük pratikte oldukça sýk karþýlaþýlabilen bir durumdur. Bilinmeyen veya beklenmeyen zor havayolu ile karþýlaþýldýðýnda hastaya hýzlý bir þekilde müdahale edilerek sürecin etkin yönetilmesi hayat kurtarýcýdýr. Bu olgu sunumunda kalp kapak cerrahisi operasyonu geçiren ve ekstübasyon sonrasý yoðun bakým takibi sýrasýnda trakeal kurut nedeniyle solunum sýkýntýsý geliþerek tekrar entübasyon ihtiyacý doðan bir hasta sunulmuþtur. Hastadaki beklenmedik zor entübasyon durumu, hýzlý ve uygun yaklaþým ile etkin bir þekilde yönetilmiþtir.