GÝRÝÞ ve AMAÇ: Erektör omurga düzlem bloðu (ESPB), erektör omurga kasýna derinlemesine enjekte edilen bir lokal anesteziktir. Aðrý tedavisi için nispeten basit ve güvenli bir tekniktir. Aðrý kesmede yaygýn olarak kullanýlmaya baþlanmýþtýr. Bu randomize, kontrollü çalýþma, ESPN ve interkostal blok uygulamalarýnýn göðüs cerrahisindeki etkinliðini karþýlaþtýrmaya devam etmeyi bildirmeyi amaçlamaktadýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalýþmaya elektif torakotomi ve Video Destekli Göðüs Cerrahisi yapýlmasý planlanan 40 hasta dâhil edildi. Birinci gruptaki hastalara erektör omurga düzlem bloðu uygulandý. Ýkinci grupta interkostal blok (ICB) uygulandý. ESPB grubunda istirahat ve hareketli aðrý skorlarý ameliyat sonrasý erken dönemde ICB grubuna göre daha düþüktü. Postoperatif dönemde ESPB grubunda ilk analjezik gereksinim süresi daha uzundu.
BULGULAR: Ýlk analjezi gereksinimi açýsýndan gruplar arasýndaki fark istatistiksel olarak anlamlý bulundu (p <0,001). Tramadol hidroklorür sayýsýnda ve deksketoprofen kullanýmýnda farklýlýk yoktu. Ýkinci saat hariç tüm zaman dilimlerinde ICB grubunda statik VAS deðerinin daha yüksek olduðu ve bu farkýn istatistiksel olarak anlamlý olduðu görüldü. Dinamik VAS deðerleri; Tüm zaman dilimlerinde ÝDB grubunun ESPB grubuna göre daha yüksek olduðu belirlendi. Dinamik VAS deðerleri, ICB grubunda üçüncü saatten sonraki yirmi dördüncü saate kadar istatistiksel olarak anlamlý derecede yüksek bulundu.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Torasik cerrahide yapýlan ESPB, postoperatif analjezi planý için çok etkilidir. Birkaç komplikasyon da kaydedildi.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Anemi, göðüs cerrahisi geçiren hastalarda demir eksikliði, kronik hastalýk ve iyatrojenik olmak üzere üç ana risk faktörü nedeniyle sýk görülmektedir ve bunlarýn tümü önlenebilir ve tedavi edilebilirdir. Hipotezimiz anemi insidansýnýn beklenenden yüksek olabileceði ve perioperatif komplikasyonlarla iliþkili olabileceði yönündeydi.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Toplam 107 yetiþkin hastaya ait veriler nihai analize dahil edildi. Demografik özellikler, ameliyat öncesi ve sonrasý laboratuvar bulgularý, komorbiditeler, kan transfüzyon oranlarý, komplikasyonlar, mortalite, cerrahi türü, re-eksplorasyon oraný, hastanede kalýþ süresi kaydedildi.
BULGULAR: Anemi insidansý% 43.9 iken erkeklerde% 57.4 ile daha yüksekti. Anemik hastalarýn hastanede kalýþ süreleri anlamlý derecede uzun, YBÜ'ye yatýþ oranlarý daha yüksek, ameliyat öncesi ve sonrasý kreatinin düzeyleri daha yüksek ve ameliyat sonrasý Hb, Htc ve ameliyat öncesi INR düzeyleri daha düþüktü (p <0,05).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Ölüm oraný etkilenmese de, anemi daha yüksek YBÜ'ye yatýþ oraný ve daha uzun hastanede kalýþ ile iliþkiliydi. Anemiye baðlý perioperatif komplikasyonlarý azaltmak için göðüs cerrahisi hastalarýnda preoperatif aneminin tedavi edilmesi düþünülmelidir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Torakoskopik sempatektomi için son yýllarda, supin pozisyon ve tek port kullanýlarak, klips uygulamasý ile gerçekleþtirilen ameliyat yöntemi tanýmlanmýþtýr. Bu yöntemle daha az doku hasarý oluþtuðundan daha az aðrý beklenebilir. Bu çalýþmada tek port, supin pozisyonda ve klips yöntemiyle uygulanan Torakoskopik Sempatektomi ameliyatlarýnda, postoperatif analjezi için tek baþýna ÝV morfin uygulamasýnýn yeterli olup olmadýðýnýn araþtýrýlmasý amaçlanmýþtýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalýþmamýzda Ocak 2017-Aralýk 2019 tarihleri arasýnda, bu yöntemle gerçekleþtirilmiþ 28 torakoskopik sempatektomi hastasýnýn dosyalarý geriye dönük olarak tarandý. Anestezi indüksiyonu sonrasý 3 ml serum fizyolojik içine 0.6 mg Ýntratekal morfin uygulanan (Grup ITM, n=14) ve Ýntratekal giriþim uygulanmayan (Grup HKA, n=14) hastalar olmak üzere 2 gruba ayrýldý. Her 2 gruba Hasta Kontrollü Analjezi (HKA) ile ÝV morfin, 1 mg bolus 30 dk. kilitli kalma süresi þeklinde postoperatif verilmiþtir. Postoperatif ÝV morfin tüketimi ve VAS deðerleri; ekstübasyonda, 6, 24 ve 48. saatlerde kaydedildi.
BULGULAR: Hastalarýn demografik ve operatif verileri açýsýndan istatistiksel bir fark saptanmadý. Ekstübasyon sonrasý ve postoperatif 6. saat aðrý skorlarý, ITM uygulanan hasta grubunda, HKA grubuna göre, istatistiksel açýdan anlamlý düþük bulundu. ITM uygulanmayan grupta, postoperatif ilk 24 ve 48. saatteki ÝV morfin tüketimleri istatistiksel olarak anlamlý bulunmuþtur. Ameliyat sonrasý 48 saatlik takipte hiçbir hastada VAS>4 gözlenmedi. Gruplar arasýnda hastanede kalýþ süresi ve analjezi yöntemine baðlý komplikasyon açýsýndan anlamlý fark bulunmadý.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Sonuç olarak, bu çalýþma; supin pozisyon, tek port ve klips yöntemiyle gerçekleþtirilen torakoskopik sempatektomi ameliyatlarý sonrasý aðrý yönetiminde, ITM ile yeterli bir analjezi saðlansa da, ÝV HKA yöntemiyle morfin uygulamasýnýn yeterli olabileceði ve bu yöntemle ameliyat edilecek hastalarda, rejyonel bir giriþimin gerekmeyebileceði kanýsýndayýz

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Postoperatif aðrý tüm dünyada hastalarýn sýklýkla yakýndýðý bir durumdur. Çalýþmamýzda, elektif torakotomi ameliyatý öncesi hastalarýn aðrý eðitiminin torakotomi sonrasý dönemde aðrý düzeylerine etkisini araþtýrmayý amaçladýk.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalýþmaya herhangi bir nedenle torakotomi uygulanacak 100 hasta dâhil edildi. Çalýþma grubuna torakotomiden 24-48 saat öncesinde; postoperatif oluþabilecek aðrý ve aðrýnýn kontrolünün nasýl saðlandýðý, hastanýn aðrýyý azaltmak amaçlý neler yapabileceðini içeren 20 ile 30 dakika süren bir eðitim verildi. Hastalar aðrý konusunda eðitim verilen ve verilmeyen olarak iki gruba ayrýldý. Ekstübasyon saati 0 olarak kabul edildi. 4, 8, 12, 16, 20 ve 24. saatlerde hastalara vizuel aðrý skalasý (VAS) üstünden aðrýlarý soruldu. Ayný saatlerde solunum sayýsý, tansiyon, kalp hýzý ve oksijen saturasyon düzeyleri kayýt altýna alýndý.
BULGULAR: Ýki grup arasýnda vizuel aðrý skorlamasýnýn karþýlaþtýrýlmasýnda 4. saatte ölçülen deðerler anlamsýz, daha sonraki deðerler istatistiksel olarak anlamlý çýkmýþtýr
TARTIÞMA ve SONUÇ: Bu çalýþmanýn sonuçlarýna göre; torakotomi operasyonu öncesi aðrý eðitiminin hastalarda postoperatif vizüel aðrý skorlarýný giderek azalttýðýný göstermiþtir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Yabancý cisim aspirasyonu ile baþvuran çocuklarda taný ve tedavi için uygulanan bronkoskopi genel anestezi altýnda yapýlmaktadýr. Biz burada rijit bronkoskopi yapýlan çocuk hastalarýmýzda rokuronyumu deðiþen dozlarda kullanarak en ideal ve güvenli dozu belirlenmeyi amaçladýk.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Yabancý cisim aspirasyon nedeni ile baþvuran ve rijid bronkoskopi yapýlan çocuk hastalar çalýþmaya dahil edildi. 60 çocuk hastanýn 19 kýz, 41 erkek yaþlarý 6 ay-6 yaþ arasýnda retrospektif olarak çalýþmaya alýndý. Rocuronium 0.3 mg/kg (ED 95) alan hastalar Group I, rocuronium 0.45 mg/kg (1.5 x ED95) Group II, rocuronium 0.6 mg/kg (2xED95) alanlarda Group III olarak gruplandýrýldý. Hastalar anestezi süresi, bronkoskopi süresi, vücut hareketliliði, ek ilaçlar ve komplikasyon geliþimi açýsýndan deðerlendirildi.
BULGULAR: Anestezi süresi grup III’de diðer gruplara göre daha uzundu. Bronkoskopi uygulamasýnda vücut hareketliliði, bronkospazm, laringospazm ve hipoksemi açýsýndan gruplar karþýlaþtýrýldýðýnda Grup I’ de yan etkiler anlamlý olarak farklý bulundu. Grup II' de anestezi süresi ve advers etkiler anlamlý olarak az bulundu.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Çalýþmamýzda pediatrik rijit bronkoskopi için farklý roküronyum dozlarý kullanýlmýþtýr. Pediyatrik rijit bronkoskopi hastalarýnda roküronyum dozunun 0,45 mg / kg ile hýzlý kas gevþemesi ve güvenli ventilasyonla yapýlabileceðini düþünmekteyiz.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Spinal anestezi (SA), sempatik denervasyon nedeniyle hipotansiyona yol açabilir, bu da periferik vazodilatasyon ve intravasküler kanýn yeniden daðýlýmýnýn bir sonucu olarak kalbe venöz dönüþte azalmaya neden olur. Transtorasik ekokardiyografi (TTE), kalp rezervini ve fonksiyonlarýný görselleþtirmek için invaziv olmayan ve kullanýmý kolay bir yöntemdir. TTE ile elde edilen parametrelerin SA sonrasý hipotansiyon geliþimini belirleyici olup olmadýðýný deðerlendirmeyi amaçladýk.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Kasýk fýtýðý ameliyatý geçirecek SA altýndaki, ASA fiziksel durumu I-II olan ve klinik olarak tanýnan kardiyovasküler hastalýðý olmayan 18-80 yaþ arasý 42 hasta çalýþmaya dâhil edildi. Her hastaya ameliyattan 30 dk. önce TTE uygulandý ve intraoperatif hemodinamik parametrelerle birlikte ölçümler kaydedildi.
BULGULAR: Spinal anestezi sonrasý hipotansiyon durumuna göre sol ventrikül diyastol sonu çapýnýn (LVEDD) (cm) medyanlarý arasýnda istatistiksel olarak anlamlý farklýlýk vardý (p=0.003); buna göre, hipotansiyon geliþmeyen hastalarýn LVEDD medyaný, hipotansiyonu olanlara kýyasla anlamlý derecede daha büyüktü. Benzer olarak sað ventrikül (RV) global fonksiyonunu gösteren RV triküspit anüler düzlem sistolik hareket (TAPSE) medyanlarý arasýnda istatistiksel olarak anlamlý bir fark ortaya çýktý. SA sonrasý hipotansiyon durumuna göre (p=0.001); buna göre, hipotansiyonu olmayan hastalar, hipotansiyonu olanlara kýyasla daha büyük bir RV-TAPSE medyanýna sahipti. Sað ventrikül diastolik fonksiyonlarýndan biri olan izovolümetrik gevþeme zamaný (RV-IVRT) medyanlarý arasýndaki fark, SA sonrasý hipotansiyon durumuna göre yine istatistiksel olarak anlamlýydý (p=0.025).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Preoperatif TTE ile ölçülen TAPSE, RV-IVRT ve LVEDD, post-SA hipotansiyon geliþimini tahmin etmek için önemli parametreler olabilir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþma, COVID-19 hastalarý üzerinde çalýþan YBÜ personelinde anksiyete-depresyon-stres düzeylerindeki deðiþiklikleri erken belirlemeyi, saðlýk personelinin iþleri sýrasýnda kendilerini güvende ve zihinsel olarak rahat hissedebilmeleri için önlemler almayý amaçlamaktadýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: COVID-19 hastalarýný YBÜ’mize kabul etmeye baþladýktan 1 ay sonra, standart ölçekler (algýlanan stres ölçeði, beck anksiyete ve beck depresyon) kullanarak saðlýk personelinde yukarýda belirtilen deðiþiklikleri belirlemek için bir anket planladýk. Anket formlarý yoðun bakým ünitemizde 102 kiþi tarafýndan dolduruldu.
BULGULAR: Depresyon oraný (60 [% 58,8]), anksiyete (69 [% 67.6]) ve algýlanan stres ölçeði düzeyi 29,92±6,86 idi. Erkeklerin algýlanan stres ölçeði puanlarý istatistiksel olarak kadýnlardan anlamlý derecede düþüktü. Diðer gruplarla karþýlaþtýrýldýðýnda daha önce psikiyatrik destek alan bireylerde depresyon oraný 6 hastanýn 5’inde (% 83.3), anksiyete 6 hastanýn 6’sýnda (% 100) daha yüksekti. Erkeklerde beck anksiyete oraný (% 51.4) kadýnlara (% 76.1) göre istatistiksel olarak anlamlý derecede düþüktü. Çocuklu saðlýk personelinde de benzer þekilde anksiyete prevalansý (% 76.2) daha yüksekti.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Bu salgýnlar gelecekte yeniden ortaya çýkabilir ve daha zorlu olgular yaratabilir. Bu nedenle ülkeler, bu alanlarda ve toplumda ciddi psikolojik sorunlarý önlemek için saðlýk sistemlerini, özellikle de saðlýk çalýþanlarýný, ani aþýrý yüklenmelere karþý hazýrlamalýdýr. Saðlýk personeli, zihinsel sorunlara karþý destek almalý ve gelecekteki olgularda daha fazla travma ve etkiyi önlemek için periyodik eðitim almalýdýr. Ayrýca salgýn ortamlarda kadýn saðlýk personelinde sýk karþýlaþýlan psikolojik sorunlarýn üstesinden gelmek için önleyici taný ve tedavi çalýþmalarý yapýlmalýdýr

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bir tez (MT) oluþturmak, Türkiye’de, týpta uzmanlýk eðitiminin tamamlayýcý bir bileþeni olarak kabul edilmektedir. Bu deðerli bilimsel kayýtlarý dünya çapýnda kabul gören bilimsel dergilerde duyurmak, bu bilimsel verilerin eriþilebilirliklerini artýrmanýn en güvenilir yoludur. Sunulan bu çalýþmada, Türkiye’de Anesteziyoloji ve Reanimasyon (A&R) alanýnda yazýlan MT’lerin yayýn istatistiklerini ve bilimsel kalitesini incelemeyi amaçladýk.
YÖNTEM ve GEREÇLER: MT’ler ile ilgili verileri Türkiye Yüksek Öðretim Kurumu, Ulusal Tez Veri Bankasý web sitesinden toplandý. MT’lerin yazar adý, baþlýðý ve anahtar kelimeleri PubMed, Google Scholar ve Türk Akademik Aðý ve Bilgi Merkezi Türk Veritabaný kullanýlarak aratýldý.
BULGULAR: 1975-2019 yýllarý arasýnda 3352 MT düzenlendi ve 1207 (% 36) tezin tam metnine ulaþýldý. Yayýn oraný % 11.3 (n=137) idi ve bu tezlerin 76’sý (% 55.4) SCI / SCIE’de indekslenen bir dergide yayýnlanmýþtý. Periferik bloklar, algoloji ve poliklinik ile ilgili konulara odaklanan tezler daha yüksek yayýn oranýna sahipti (p=0.003; p=0.022; p=0.014, sýrasýyla). Kanýt Düzeyleri ve Öneri Sistemi derecelerine göre yalnýzca 21 MT’in Düzey III seviyesindeydi (%15.3).
TARTIÞMA ve SONUÇ: A&R alanýndaki MT’ler düþük yayýn oranlarýna sahiptir. Sorunun en önemli nedeni, çoðu MT’in düþük bilimsel kanýt seviyelerine sahip olmasýdýr.

Þiddetli hipofosfatemi, cerrahi hastalar arasýnda ender görülen; ciddi yorgunluk, bozulmuþ kalp ve solunum fonksiyonlarý ile iliþkili bir elektrolit bozukluðudur. Ýntravenöz demir replasmaný sonra hafif hipofosfatemi görülmekle birlikte, ciddi hipofosfatemi beklenmemektedir. Bu makalede, sol paramediastinal kitle nedeniyle ameliyat edilen 76 yaþýnda bir kadýn olgu sunuldu. Laboratuvar incelemesinde hipokromik mikrositik anemi saptandý. Aneminin düzeltilmesi amacýyla ameliyattan 2 gün önce 1.000 mg parenteral 1.000 mg ferrik karboksimaltoz uygulandý. Sol üst lobdan çýkan kitle için wedge rezeksiyon uyguladýk. Ameliyat sonrasý üçüncü günde hastada þiddetli hipofosfatemi ile birlikte yorgunluk, nefes darlýðý ve hipoksi geliþti. Hastanýn kliniði ancak yüksek doz parenteral fosfor replasmaný ile düzeltilebildi. Ýntravenöz demir replasmanýnýn bu beklenmedik komplikasyonunu ve yönetiminin özelliklerini vurgulamaya çalýþtýk.

Akut pulmoner emboli (PE), yüksek mortalite ve morbiditeye sahip önemli bir vasküler hastalýktýr ve senkop akut PE’nin ender görülen bir belirtisidir. Bu makalede, yineleyen senkop ataklarý ile birlikte yüksek kardiyak troponin ve N-terminal pro-B-tipi natriüretik peptid düzeylerine sahip olup, ilk deðerlendirmede normal trans-torasik ekokardiyografi ve normal alt ekstremite derin venöz Doppler ultrasonografi bulgularý saptanan 2 akut pulmoner emboli olgusu sunulmuþtur.

Paraganglioma, vücudun deðiþik bölgelerinde bulunabilir. Bu olgu sunumunda ender görülen anterior mediastinal paraganlioma olgusu incelenmiþtir. Feokromasitoma, ameliyat içinde anestezi yönetiminde sorunlar oluþturabilir. On yedi yaþýnda anterior mediastinal kitlesi olan erkek hastaya ilk olarak torakoskopik tümör rezeksiyonu planlandý ardýndan açýk torakotomiye geçildi. Preoperatif feokromasitoma tanýsý olan hastaya 2’li antihipertansif ilaç kullaným öyküsü mevcuttu. Ýntraoperatif labil bir seyir gösteren hastanýn hipertansiyon (270/140 mmHg) ve taþikardi (200 atým/dk) ataklarý oldu. Esmelol ve nitrogliserine infüzyonu uygulanarak müdahale edildi. Paragangliomaya baðlý feokromasitomanýn teþhisi zor bir durum olabilir. Ameliyat öncesinde ve içinde alýnacak kararlar ve uygun yaklaþýmlar ile riskler en aza indirilebilir.

Propofol infüzyonu sonrasý idrarda yeþil renk deðiþikliði geri dönüþümlü ve nadir karþýlaþýlan bir klinik durumdur. Yoðun bakým hastasýnda idrarda yeþil renk deðiþikliði ile karþýlaþan klinisyen en baþta endiþe duymaktadýr. Birçok klinisyen bu ender duruma yabancýdýr. Burada, HELLP Sendromu ile takip edilen, postoperatif yoðun bakýmda devamlý propofol infüzyonu uygulamasý baþladýktan 40 saat sonra idrarda yeþil renk deðiþikliði olan ve propofol kesildikten 6 saat sonra kendiliðinden normale dönen olgu sunulmuþtur. Yaygýn kullanýlan propofole baðlý böyle bir geri dönüþümlü ve ender görülen klinik durumu bilmek gereksiz endiþeyi azaltacak, gereksiz antibiyotik kullanýmýný ve laboratuvar testlerini önleyecektir.

Akut Respiratuar Distres Sendromu (ARDS) bilateral radyolojik infiltrasyon ve hipoksemik solunum yetmezliði ile karakterizedir. Kýrk sekiz yaþýnda ev hanýmý pnömoni nedeniyle göðüs hastanesinde tedavi edilirken solunum sýkýntýsý nedeniyle entübe edilmiþ. Üç kez kardiyak arrest geliþen hastaya müdahale edilmiþ yaklaþýk 15 dk. CPR uygulanmýþ. Hasta 3. basamak yoðun bakýma kabul edildiðinde ilk kangazýnda ph’sý 6.9’du ve mix asidozu mevcuttu. Hasta SIMV modda MV’e baðlandý. Solunum sistemi oskültasyonunda bilateral ralleri mevcuttu. PAAC grafisinde atýlmýþ pamuk manzarasý olan hastaya ARDS ön tanýsý koyuldu. Ýnfeksiyon hastalýklarý ile konsulte edilen hastanýn mevcut antibiyoterapisine zyvoxid 2x1 eklendi (avelox 1x1 meronem 2x1). Hastanýn takiplerinde, kültürlerinde herhangi bir üreme saptanmadý.Hastanýn giriþ parametreleri WBC 45000 CRP: 11 mg/dL Sedimantasyon: 84 mg/dL. Hastanýn 2 gün koruyucu ventilasyon stratejisiyle mekanik ventilatörde takip edilmesine raðmen PaO2 / FiO2<100 olmasý, kan gazý deðerlerinin düzelmemesi üzerine ECMO tedavisi kararý verildi. Beþ gün ECMO tedavisi uygulandý. Ardýndan extübe edilen hasta göðüs hastalýklarýna devredilip komplikasyonsuz servise alýndý.