İskemik önkoşullama, tek veya tekrarlayan kısa süreli iskemi-reperfüzyon periyodlarının, uzun süreli iskemi durumlarında gelişebilecek organ hasarına karşı koruyucu etki oluşturmasıdır. İlk kez tanımlandığı 1986’dan günümüze dek yapılan çalışmalarla mekanizması ve mekanizmasında rol oynayan faktörler araştırılmıştır ancak iskemik önkoşullamanın klinik ortamda kullanımıyla ilgili deneyimler sınırlıdır.
Bu yazıda iskemik önkoşullamanın miyokard dışı organlardaki etkileri ve klinik uygulamada öne çıkan özellikleri incelenmiştir.
Ischemic preconditioning can be defined as the protective mechanism which is triggered against prolonged ischemia induced organ damage, by single or repetitive brief periods of ischemia-reperfusions. Since described for the first time in 1986 to date trials are made to reveal the mechanism and factors affecting the mechanism of ischemic preconditioning but experience is limited on clinical implication of ischemic preconditioning.
In this paper, the effect of ischemic preconditioning on organs other than myocardium and its prominent effects in clinical practice are revealed.